Onze dagen in Nice zijn verder nog prachtig verlopen.
Het concertje op het strand waar ik in mijn vorig verhaal mee eindigde was heel leuk. Een rockbandje met drie meisjes (dames eigenlijk) die allerlei nummers brachten in de stijl van de B52's, dus der was best veel ambiance. Bovendien was er alleen wijn om te drinken en ook nog helemaal gratis, dus de avond kon niet meer stuk. En daar heb ik dan pas echt de smaak van ne goeie kouwe rosé leren appreciêren en sindsdien ben ik niet meer te houden.
Altijd en overal moet ik nu s'avonds een roséke kunnen drinken. Lekker !!
De dag nadien was het zondag en dan werden we s'namiddags uitgenodigd op het wekelijkse familiefeestje van de Giordiano's.
En dat was pas écht authentiek : heel de familie was aanwezig : de bomma's en de bompa's, kleinkindje, zussen en broers,.. en wij, de 2 Belgen dus he.
Heel de namiddag pastis, wijn, champagne, en de bijbehorende superlekkere en échte Provençaalse hapjes (huisgemaakt).
Ook de traditionele "socca" uit Nice mocht deze keer niet ontbreken : klaargemaakt door de heer des huizes in de stenen oven onder het terras. Na het eten iedereen een beetje uitgeteld, dus er volgde een rustige siësta in de schaduw met een sigaarke derbij voor de mannen ...
Wat een zalige gastvrije familie !!
Tegen valavond heeft Gérome ons meegenomen voor een rit door de bergen, langs de kust naar Monaco (da's maar 20 minuutjes van Nice).
Eerst een wandeling naar een geheim plekje hoog op de rotsen, met zicht boven op Monaco.
Prachtig, het leek wel een maquette van boven gezien : grote buildings, jachthavens, het kasteel, .... allemaal op een superklein (duur !!!) lapke grond.
En dan moesten we natuurlijk ook efkes in Monaco zelf gaan rondlopen he. En da's toch wel heel speciaal. Allemaal opgetutte toeristen met onwennig hoge hakken, terwijl de Monegasken zelf gewoon in hun ouwe jeans rondlopen.
En alleen maar dure auto's overal natuurlijk. De Porsches en Bentley's en Maserati's vlogen rond onze oren.
Er staan hele mooie gebouwen (het casino, een paar ouwe hotels,...), maar vooral veel flatgebouwen op heel weinig plaats. En in de jachthavens alleen maar grote yachten natuurlijk.
Plezant om efkes rond te lopen, maar ik zou der toch niet willen wonen.
Het leukste was dat het parcours van de Formule I van vorige week nog niet afgebroken was. De hekken en tribunes stonden der nog, dus we hebben een groot stuk van het parcours afgelopen en dat was wel plezant. Je kan je zo voorstellen hoe die racewagens daar door de smalle, scherpe bochten, door de tunnel en langs de sjieke huizen racen.
Wij natuurlijk nadien weer moe, maar voldaan !
En het was nog niet gedaan : de familie Giordiano had op maandag (feestdag) nog iets voor ons in petto : een grote wandeling rond Cap Ferrat.
Dat is een prachtig schiereiland naast Nice. Er staan natuurlijk de typische grote villa's, maar er is ook een prachtig wandelpad van 14 km helemaal rondom.
En dat is iets wat niet alle toeristen weten natuurlijk. We hebben dus met de familie die 14 km gewandeld langs mooie baaien en prachtige rotskusten. Echt iets wat we nooit zelf zouden gedaan hebben, dus we hadden (nog maar eens) geluk.
We eindigden met een Italiaans (natuurlijk !) ijsje op een terras aan een kleine jachthaven en daar bovenop nog een paar uren aperitieven met pastis en rose en hapjes thuis op het terras.
Die fransen weten wel wat goed leven is, amai !! Maar daar heeft het mooie weer natuurlijk veel mee te maken he !
En dan kregen we nog een verrassing : we zijn volgend jaar uitgenodigd op de trouwfeest van Gérome en Angelique. Dus volgend jaar 28 mei zitten deze twee in feestkleren weeral een paar dagen in Nice (k'ben nu al aan het nadenken wat ik ga aandoen) !!!
Maar we moesten natuurlijk weer verder, anders geraken we nooit in Spanje en Portugal.
Dus wij, na een lang afscheid van de familie, inpakken en weer wegwezen.
Het plan was om de Camargue te bezoeken, in het kader van een oude jeugdherinnering.
Toen ik 17 was, ben ik met autostop naar Les Stes Maries de la Mer gereisd en heb daar 10 dagen op het strand gekampeerd met nog nen hoop andere "hippie"s.
De Camargue is bekend om zijn vele waterpoelen, zijn wilde witte paarden, zijn stieren-feesten en zijn vele flamingo's.
Ik wou wel eens zien of het daar sindsdien veranderd was, dus we zijn recht van Nice naar daar gereden.
Bij aankomst bleek dat het jaarlijkse Gitanes-Festival (20.000 zigeuners van over heel de wereld) net voorbij was. Der stonden nog overal woonwagens en het stadje zag eruit alsof er net een groot rock-festival geweest was : eigenlijk smerig dus ;-))
Er was maar één camping en ook daar hadden de zigeuners ook serieus huisgehouden : alles vol rommel, afval en beetje stinken overal.
Maar we hadden geen keuze, dus hebben we ons daar dan maar geïnstalleerd voor een nachtje.
De volgende dag kregen we wel een leuke verrassing : het jaarlijkse plaatselijke feest van de "gardians" (paardehoeders) en torro's (stieren) ging beginnen, dus de tradionele ruiters op hun witte paarden reden allemaal door het dorp om de stieren te gaan vangen. Echt prachtig om te zien.
En Les Stes Maries was eigenlijk toch nog een gezellig dorp, dus we hebben daar best een mooie dag gehad. Ik zag er blijkbaar een beetje uit als een zigeunerin, want er werden regelmatig foto's van mij genomen. Wel plezant natuurlijk :-))))
Het plan was om verder te trekken naar de Cevennes via de Alpilles.
Onderweg vonden we een kleine, gezellige camping op wandelafstand van een heel oud dorpje (Eygalières, vlak bij St Rémy) en daar zijn we dan 2 dagen blijven plakken (beetje lezen, beetje relaxen, weeral lekkere hapjes eten, roséke, pastiske). We leerden een toffe Hollandse madam kennen die een paar maanden aan het ontstressen was in haar oude mobilhome, en daar hebben we wat mee onder de olijfbomen gezeten. Effe zalig nietsdoen dus. Gezellig !
De ochtend van ons vertrek hebben we nog even rondgelopen op de plaatselijke markt en de nodige provençaalse kazen en saucissen aangeschaft voor onderweg.
Nog een croissantje en een pain-chocolat met een grand café au lait bij de boulangier en we konden weer verder.
En nu zitten we momenteel 2 dagen in Collias (tussen Nîmes en Remoulins) aan de rivier Gard.
Alweer een jeugdherinnering, want hier ben ik ook geweest in mijn jonge jaren : wild kamperen naast de rivier met een hoop vrienden.
Heel raar om hier terug te komen. Er is ook weinig veranderd : het dorp is nog steeds even gezellig en de rivier is nog steeds even mooi !!
We hebben nu een iets grotere camping gekozen omdat er internet is (anders konden jullie dit nu natuurlijk niet lezen). Eerst met een beetje schrik voor de drukte op een grote camping, maar uiteindelijk bleek dit een zeer rustige, groene en gezellige camping te zijn met veel bomen, ruimte en weinig volk.
Peter ligt al aan het zwembad en ik ga daar ook maar een beetje liggen met mijn boek, denk ik !!
Dus, mes chères amies, vanaf hier rijden we tot voorbij Montpellier en dan langs de kust naar de Pyreneeën.
Waarschijnlijk krijgen jullie volgend verslag ergens vanuit het noorden van Spanje !!
Dikke kussen
xxx
Edith en Peter à la piscine
Geen opmerkingen:
Een reactie posten