Dat komt omdat we op een zalige camping met wifi staan. En die wifi reikt tot aan onze auto, dus ik zit hier gezellig aan ons tafeltje onder nen boom te internetten, terwijl Peter nog eens in nen boek begonnen is.
Na ons nostalgisch bezoekske aan Collias in de Cevennes, hebben we ons kamp opgebroken en besloten we dat het nu toch eindelijk tijd was om eens wat kilometers richting Spanje te doen, in plaats van te blijven rondhangen in Zuid-Frankrijk en ons onnozel te eten aan al die lekkere zuid-franse specialiteiten !
Dus wij in één ruk van Nîmes tot voorbij Perpignan gereden, naar een kuststadje genaamd Coulioure (net voor de Spaanse grens).
We hebben een paar boeken met "charme-campings" en daar stond een camping in waar we naast de zee konden kamperen, dus wij daar naartoe.
En inderdaad, het was een camping net naast (of beter : net boven) de zee op terrassen gebouwd en er was nog een schitterende ruime plaats op 10 meter van de branding van de Middellandse Zee.
Dus wij enthousiast onze tent opengeklapt. Allemaal goed en wel, maar er stond wel een stevige zeebries. Tegen de avond werd het rustiger en we hebben nog lang genoten van een schitterende zonsondergang boven de zee en we vielen in slaap bij het (toch wel denderende) geluid van de branding op de rotsen.
Maar s'nachts besloot de wind weer wat harder te gaan waaien en wij met onze daktent kregen natuurlijk de volle lading. Sterke tent, geen probleem, maar probeer maar eens te slapen als alles begint te flapperen en de auto over en weer wiegt.
Wij moesten natuurlijk per sé vlak naast de zee gaan staan he :-//
Dus deze twee om 7 uur met slaapogen opgestaan en toch maar de tent dichtgeplooid.
Toen dat net gebeurd was, veranderde de stevige bries in een serie pittige rukwinden, dus we hadden het daar snel bekeken.
Blijkt nu dat die baai bekend is voor de harde wind, maar dat wisten wij natuurlijk weer niet he. Maar allee, we hebben wel genoten van het zonneke en het zalige zicht op zee.
Op naar Spanje dus !! Geen grote grensposten voor ons : gewoon langs een klein kustweggeske zigzaggend naar de grens. En wat voor een grens. Een verlaten spookgebouw met dichtgespijkerde deuren en ramen, vol graffiti en ooit nog gebruikt als bar. Leve de Europese unie !
Het plan was om toch zeker langs Figueres te passeren om het museum van Salvador Dali te bezoeken. We zijn totaal geen museumgangers, maar geniale artiesten met "nen hoek af" (zoals Dali, Gaudi of Antonio Blanco) hebben toch altijd interessante dingen gemaakt, dus Dali mochten we zeker niet laten links liggen.
Weer een super-rustige camping (alweer uit ons boekske) gevonden en ons kamp opgezet (dat is dus waar we nu nog staan terwijl ik dit schrijf). En rustig is het hier zeker : we hebben een paar honderd vierkante meter voor ons alleen onder de bomen, we horen alleen maar vogeltjes en we zien de Pyreneën in de verte. Schoon zenne !!!
Hier nog een fotooke van een prachtige boerderij hier vlakbij.
Oke, wij dus te voet van de camping naar de grote baan (toch wel een stukske wandelen, maar dat moeten we ook af en toe eens doen, nietwaar) en proberen te liften of de locale bus te pakken naar Figueres.
Het liften was geen succes hahaha, maar de bus kwam mooi op tijd.
Wij natuurlijk eerst een koffieke op een terraske (Figueres is klein, maar heeft een gezellige rambla) en dan naar het museum (Teatro Dali).
Ik ga geen uitgebreide uitleg geven, maar het was schitterend. Wat een artiest. Maar wel zo zot als een deur natuurlijk :-)
Hier dus een paar fotookes :
Na ons cultureel uitstapke (eens iets anders dan sightseeing, niksen, lezen en eten), hebben we een lunch-ke gepakt en zijn we weer naar het busstation gestapt.
Bus was op tijd, dus nu zitten we weer onder onzen boom.
Peter schenkt mij juist een glazeke rosé in, t'zonneke gaat stillekes onder en de vogeltjes fluiten.
La vie en rose :-)
Morgen breken we weer op en gaan we eens kijken of we onze slag kunnen slaan in Andorra (naft, sigaretten en wie weet wat nog meer) : ne mens moet dat ook eens gezien hebben he.
Binnenkort (wanneer der weer internet is) meer nieuws uit het zonnige zuiden.
Dikke kussen
xxx
Edith en Pedro
Geen opmerkingen:
Een reactie posten