Swakopmund aan zee

Hallo allemaal !
Onze ervaringen in de Sossusvlei en de duinen waren een van de hoogtepunten van onze Namibie/Botswana reis, maar er was nog zo veel te zien.
Dus wij alles weer ingepakt en vertrokken richting kust.
Het zou superdeugd doen om de zee eens te zien !
De rit was lang, héél lang !
In het begin was het nog heel mooi, met veel overtochten door bergpassen en langs canyons en droge rivierbeddingen.
Maar de laatste 200 km gingen recht (maar dan ook letterlijk RECHT) over een lange, lange gravelweg (niet altijd in even goede staat), dwars door het laatste en platste stuk van de Namib Desert.
We hebben dus een hele namiddag gereden, tot het langzaam donker begon te worden en iedereen eigenlijk echt wel klaar was om het kamp op te slaan.
Het laatste stuk was doodvermoeiend, maar we kregen als beloning de mooiste zonsondergang van de hele reis. Moeilijk te beschrijven hier !
En de ondergaande zon recht voor de auto is zeer moeilijk om te rijden, dus voor mij was het extra vermoeiend.
Maar toen het al helemaal donker was, zagen we in de verre verte de havenlichtjes van Walvis Bay opdoemen. We waren der bijna !
Toen we dan eindelijk rond een uur of 8 in Swakopmund aankwamen, konden we ons kamp opslaan op de luxueuse campsite Alte Brucke.
Erg grappig, want het is eigenlijk een aaneenschakeling van prachtige grasveldjes met een stenen gebouw erbij met een prive badkamer, toilet en barbeque.
Robbe dacht eerst werkelijk dat we een hotelkamer hadden, maar het bleek alleen een badkamer te zijn, waarnaast we mochten kamperen.
We konden de branding van de kust horen van aan onze kampeerplek, dus dat was wel leuk. Maar de frisse zeelucht was s'avonds ook best pittig en we moesten allemaal nen dikke sweater aandoen omdat we de hete warme woestijnlucht nog gewoon waren.
Effe aanpassen geblazen ! Maar wel lekker geslapen met de zee op de achtergrond. Schitterend !

De volgende ochtend stond er al direct een mooie tocht op het programma.
We hadden een uitstap geboekt op een catamaran en dat was echt de moeite.
Om 8 uur s'morgens werden we met een taxi opgehaald en naar de haven van Walvis Bay gebracht.
Eenmaal aan boord, werden we getrakteerd op koffie en een borreltje. Voor ons enkel koffie zo vroeg op de morgen, maar Robbe en Jens hebben natuurlijk de borrel geproefd he !
Ook een grote plaatselijke zeehond en een massa pelikanen en aalscholvers bracht een bezoek aan de catamaran tijdens het uitvaren.
Onderweg werden we verwend met zicht op veel grote en kleine dolfijnen en een grote lawaaierige kolonie zeehonden.
We zagen ook nog veel oude en nieuwe oester-banken, heel oude schepen en een booreiland in herstelling.
Het rondvaren alleen al was super-relax. Zo'n catamaran vaart heel zacht. Er is veel plaats en de netten vooraan (om in te liggen) zijn zalig.
Zo zou ik wel een wereldreisje kunnen maken : op een catamaran van het ene eiland naar het andere. Maar da's voor ne volgende keer he ;-)))

En dat was nog niet alles : na enkele uurtjes werden we getrakteerd op een paar glaasjes bubbels en een schotel lekkere hapjes en oesters (!).
Nu ben ik nooit fan geweest van oesters, maar die dag heb ik ze eindelijk leren appreciëren.
Gesmuld hebben we ! En genoten van onze prachtige uitstap in de Walvis Bay. De foto's zijn wel duidelijk he :-)))

Die namiddag natuurlijk weer voldaan naar onze campsite teruggekeerd, een beetje huishouden gedaan (waskes en plaskes moeten natuurlijk ook gebeuren) en dan zijn we ne "sundowner" gaan drinken aan het strand.
Vlak bij onze campsite vonden we de Tiger Reef Beach Bar : een leuke coole piratenbar vlak op het strand. En daar hebben we dan genoten van een pintje bij de zonsondergand op de Atlantische Oceaan :-)
Het leven kon slechter zijn he.
Alleen : in de loop van de namiddag bleek dat onze uitstapke op de zee zo zijn gevolgen had. Door de lekkere zeewind hadden we de felle zon niet zo gevoeld (en dan ook niet gesmeerd), dus Robbe en Peter, maar vooral Jens, begonnen langzaam maar zeker een vuurrood kleurtje te ontwikkelen.
Vooral hun voorhoofd en neus waren er erg aan toe. Dat zou nogal een zicht worden de komende dagen !
Ik had gelukkig mijn eeuwige petje op, dus ik ben gespaard gebleven van een rode neus, oef !

Er stond ook nog een etentje met Ellen en Vincent op het programma. Ellen is een Belgische die al jaren in Namibie woont en Vincent (Namibier) is haar vriend. We hadden hun gegevens hier in Belgie gekregen en hebben eerst via email kennis gemaakt en dan uiteindelijk in Swakopmund afgesproken.
Die avond zijn we dan met z'n allen gaan eten bij Kucki's Pub. Het was een gezellige avond met de spontane Ellen en haar Vincent, die gids is en leuke verhalen over zijn ervaringen in de bush kon vertellen. We hebben goed gelachen en smakelijke verhalen over Belgie en Namibie verteld.
Robbe en Jens hebben geproefd van springbok, oryx en struisvogelvlees, dus die wisten ook wat te doen.
De avond eindigde in de bar met frisse pintjes en een lekkere Amarula (mijn favoriet : een soort Baileys maar dan met een zuid-afrikaans fruitsmaakske).

Maar nachtbrakerij was er niet bij, want wij moesten de dag nadien ons kamp alweer opbreken en nieuwe horizonten opzoeken.
Een ritje langs de woeste Sceleton Coast en dan landinwaards naar de prachtige streek van de Brandberg.

Maar da's voor het volgend verslag he !

Link naar onze foto's :
http://
picasaweb.google.com/107639105238694102532

xxxx
De vier musketiers