ROLLING STONE: Wellington, de ferry en de walvissen !

Hei allemaal,

Ik zit hier weer eens een verhaal bijeen te schrijven in onze lekker warme camper, terwijl Peter naast mij een welverdiend late namiddagdutje doet.
Buiten schijnt een felle zon, maar het is hard (en fris) beginnen waaien en dus zijn we weer eens blij met het comfort in ons gezellig rijdend huizeke :-)

Het weer is trouwens ondertussen niet slecht meer geweest.
We hebben elke dag veel zon (al heel lang geen regen meer gezien), maar het blijft s'morgens, s'avonds en s'nachts heel friskes.
Je hebt hier dus in de lente werkelijk 4 seizoenen in één dag.
s'Morgens in dikke sokken en een trui, s'middags op blote voeten en in een t-shirt en zodra de zon achter de bergen verdwijnt, weer dikke truien en een sjaal aan + s'nachts de verwarming aan want het durft hier nog vriezen !!
Deze zonsopgang heb ik vanmorgen getrokken. Héél knap, maar het was héél koud !

Vanuit Napier zijn we, zoals gepland, richting zuiden gereden om in Wellington (de hoofdstad) de ferry te kunnen nemen naar het zuider-eiland van Nieuw Zeeland.
Zoals gewoonlijk kwamen we s'morgens weer traag op gang (eerst rustig wakker worden, een sigaretje, een koffieke, bed opruimen, nog een koffieke, beetje ontbijten,....), dus tegen een uur of 11 waren we op weg.
De weg zuidwaards (zo'n 350 km van Napier tot Wellington) verliep heel vlot, door het bekende glooiende Nieuw-Zeelandse landschap van bochtige wegen, door groene bergen vol schapen.
En af en toe ne welverdiende stop voor weer een koffieke en een sigaretje :-)
Hier zijn we gestopt in Woodville :-)

Tegen een uur of 4 zijn we gestopt aan het Mount Bruce Wildlife Park, in de hoop eindelijk een levende kiwi (de zeldzame nationale vogel zonder vleugels) en een levende possum (het enige en meest gehate zoogdier in Nieuw Zeeland) te kunnen zien.
We hebben trouwens al tientallen possums gezien, maar allemaal platgereden op de weg.
Ze hebben hier zelfs chocolaatjes met de leuke naam "Squashed Possums" : dat poezelige beestje wordt hier echt gehaat. Maar ja, hij maakt dan ook énorme schade aan de natuur.....

Wij dus naar het dierenpark. Maar : geen kiwi's aanwezig (kiwi-verblijf werd net gerenoveerd) en geen possums in huis.
Maar toch : we maakten een mooie wandeling door het prachtige park met alweer een stuk schitterend beschermd regenwoud/oerwoud en ontzettend veel kleurrijke vogels, waaronder de bijna uitgestorven "kaka".
Dat is een soort grote bruine papegaai die ze in dit park terug kweken en weer voorzichtig loslaten in de natuur.
Het is heel tof om eindelijk eens een papegaai vrij en in het wild te zien. Het zijn heel brutale en speelse vogels en ze zijn heel indrukwekkend als ze rondvliegen.

We sliepen die nacht op een eenvoudige kampplek, waar s'nachts het één en ander aan de hand was met de jeugd (nen hoop kabaal) : maar ja, het was dan ook zaterdagavond he ! Niks aan de hand :-))

De volgende ochtend moesten we nog maar een paar uurkes rijden naar Wellington, dus dat kwam mooi uit : dan hadden we tijd genoeg om een beetje in de hoofdstad rond te hangen en het beroemde "Te Papa" museum te bezoeken.
Dat is het grootste nationale museum van Nieuw Zeeland : ze tonen er de hele geschiedenis van de kolonisatie, veel info over de cultuur van de Maori (eindelijk informatie daarover !) en veel beelden over de "beweeglijke" vulkanische bodem van het land.

Eerst hebben we een paar uurkes rondgelopen aan het "waterfront" : een stukje haven waar ze een wandelzone van gemaakt hebben met veel open plekken, koffiebarrekes en straat-artiesten.
Heel gezellig. Een beetje zoals het Waterfront in Kaapstad, maar dan kleiner.

Na ons zoveelste lekkere cappuccino (van koffiemaken kennen ze hier alles en er zijn overal plezante kleine rijdende koffie-barrekes met terraskes op straat), zijn we dan het grote museum gaan bekijken.
Het is erg groot en erg interessant.
Vooral alles over de Maori-cultuur boeide ons erg. Het was tijdens deze reis niet gemakkelijk om de Maori beter te leren kennen, dus moesten we het maar uit dit museum halen.
Er stonden prachtige voorbeelden van hun houtsnijkunst : gemeenschapshuizen, kano's, beelden,....
Verder nog veel verhalen en foto's over de aankomst van de kolonisten, de verhalen over de vele vulkaanuitbarstingen en aardbevingen (we hebben een simulatie kunnen voelen :-),....
Tof museum !
O ja, de moto op de foto is ook een museumstuk : dat is een unieke "Britten", handgemaakt door John Britten, een Nieuw Zeelander.

Effe verkennen waar de ferry's vertrekken (we moeten de volgende ochtend om 07.30 aan de kade staan voor onze overzet-reservatie) en dan op weg naar onze kampplek niet ver van de haven van Wellington.
We slapen dikwijls op een "Top 10" campsite : daar is altijd wireless internet : vandaar dat jullie zoveel van ons horen onderweg ! Goed he :-)

En de volgende ochtend waren we netjes op tijd aan de ferry.
Eerst een twijfelachtig "Engels ontbijt" gegeten aan boord en dan naar buiten om het voorbijglijdende landschap te zien.
Deze ferry-tocht is eigenlijk een van de mooiste ter wereld. De twee eilanden van Nieuw Zeeland liggen maar een 20-tal km uit elkaar, maar het schip doet er 3 uur over, want het laatste stuk naar het zuidereiland gaat vlak langs eilanden en door een aantal fjorden.
En het was inderdaad schitterend om te zien hoe het grote schip zo dicht tussen de heuvels vaarde.
De aankomst in het eenvoudige dorpje Picton verliep heel vloeiend.

Nog een klein detail : aan boord leerden we Ramon kennen. Een Nieuw Zeelandse jongen van 22 uit Christchurch.
We hebben heel de tijd zitten babbelen over onze verschillende culturen en over de grote aardbeving van 4 september in Christchurch. Hij was thuis toen het gebeurde en heeft tot in detail verteld hoe het voelde en wat er met zijn huis gebeurde. Spannend.
We willen hier eigenlijk alletwee nog graag eens een aardbeving(ske) meemaken : gewoon om te voelen hoe het is.
Er zijn hier alle dagen aardbevingen, we volgen het op internet (www.geonet.org.nz), maar we waren nooit in de buurt wanneer het gebeurde. Kan deze week nog altijd, he !
Ramon is uiteindelijk met ons meegereden tot in Kaikoura en is dan verder gelift naar Christchurch.

Onze eerste (en enige) rit op het zuidereiland gaat van Picton, via Blenheim en de Kaikoura Coast naar Kaikoura.
Het valt ons meteen op dat het landschap op het zuidereiland anders is dan op het noordereiland.
Veel droger, de bergen zijn wilder en rotsiger en de kust is veel ruiger.
Onze weg gaat ongeveer 100 km naar het zuiden met aan onze linkerkant de prachtigste kust van de Pacific die we tot nu toe in Nieuw Zeeland zijn tegengekomen (de Kaikoura Coast) : helblauw/groen water, grote witte golven, schitterend zwart vulkanisch zand en grillige rotspartijen met hier en daar een stel zeehonden dat ligt te zonnen.
Aan de rechterkant een hoog bergmassief met besneeuwde toppen
En dat alles op een achtergrond van tropische planten en palmbomen.
Ik denk dat er nergens ter wereld zo een combinatie mogelijk is : een surfstrand met tropische planten en op de achtergrond ruige bergen met eeuwige sneeuw op de toppen.
Echt de hele wereld op een eiland. Schitterend en uniek om te zien !

Na een rit van een uurke of 3 kwamen we dan uiteindelijk aan op onze bestemming : Kaikoura.
We hadden daar een afspraak om vanmorgen de zee op te gaan met Whale Watch (een zaak gerund door Maori) om walvissen te zien.
We hebben Ramon, onze lifter, een beetje buiten de stad afgezet waar hij verder naar huis gelift heeft.
Wijzelf hebben ons geïnstalleerd op alweer een Top10 campsite vlak bij het stadje en dan zijn we de stad gaan verkennen.
Zoals bij alle "steden" in Nieuw Zeeland, duurt verkennen ongeveer een uurke en het eindigde met een gezellig etentje en ons gebruikelijke koffieke op een terrraske met zicht op het dagelijks leven op straat (altijd interessant om te zien).
De omgeving is hier schitterend.
Kaikoura ligt op een peninsula (schiereiland) en is dus overal omringd door prachtige baaien met helblauw water. Op de achtergrond steken de hoge besneeuwde bergen scherp af tegen de felblauwe lucht.

Vroeg naar bed en s'morgens om 5 uur op om de boot te nemen.
Het was een grote catamaran en onze verwachtingen waren hoog.
Hopelijk zouden we een paar walvissen kunnen zien.
De natuur laat zich niet dirigeren, dus het is altijd mogelijk dat er niks te zien is, maar we hadden geluk.
Na 10 minuten varen in zeer diep water (1600 meter diep en toch vlak bij de kust) zagen we in de verte de eerste fontein van water omhoogspuiten.
Er was net een walvis opgedoken : het was een grote potvis ("sperm-whale" heet dat hier).
De walvissen duiken honderden meters diep om te eten en ze komen ongeveer om het uur boven om te ademen.
Na een kwartiertje duiken ze dan weer naar beneden.
Het was echt prachtig om te zien : de eerste walvis was ongeveer 17 meter lang en af en toe kon je zien hoe groot ze wel zijn. Het grootste gedeelte van het dier blijft onder water, maar het is toch indrukwekkend.
Na een paar keer diep ademen en water spuiten duiken ze dan langzaam weer onder, met het bekende beeld van de staart die als laatste onder water verdwijnt.
Onvergetelijk !!!!
Nadien zagen we nog 2 grotere walvissen (ook potvissen) opduiken en we konden er vrij dicht bij komen (hoewel de boten altijd een zeer respectvolle afstand houden).

Onze missie was gelukt : we hadden eindelijk walvissen gezien !

Binnen een dag of 10 krijgen we nog een kans : wanneer we een weekje op de Tonga-eilanden gaan luieren, zullen we de kans krijgen om nog meer walvissen te zien, want dan zitten er daar veel vrouwtjes-walvissen voor de kust in het warme water om hun jongen groot te brengen.
Dan gaan we zeker weer de zee op !!! Wordt vervolgd !

Tegen de middag zijn we dan vandaag voldaan weer aan de wal gegaan, hebben een lekker laat ontbijt genomen en dan, om onze knoken te warmen (het was KOUD op het water) zijn we hier op de camping nog een halfuurke in een hete jacuzzi gaan liggen. Zaaaalig !

En hier eindigt dus ons verhaal van vandaag : nog steeds in de camper.
Peter ligt hier (nu aan het einde van mijn verhaal) nog steeds naast mij te luieren.
Maar dat mag, want we zijn al twee dagen na elkaar zéér vroeg uit ons bed gemoeten !
Morgen slapen we lekker uit en dan rijden we terug langs dezelfde weg naar het noorden.
Maar dan wel wat trager, want we willen veel stops maken om te kunnen genieten van de prachtige panorama's langs de kust.

Overmorgen, de 7de, nemen we weer de ferry naar het noordeiland en dan rijden we stillekesaan weer noordwaards, richting Auckland.
Maar er staan nog een paar vulkanen en misschien een grote grot op ons programma vooraleer we op den 10de onze geliefde camper zullen inleveren in Auckland.

Veel van het zuidereiland hebben we niet gezien, maar dat was een bewuste keuze.
Het is ook een prachtig eiland met buitengewone natuur, maar om héél Nieuw Zeeland te verkennen heb je minstens 2 of 3 maanden nodig en die hebben we niet (meer):-(

Om te eindigen : nog iets nieuws dat we geleerd hebben op de dure pakskes sigaretten in Nieuw Zeeland :