Na Nieuw Zeeland hebben we ons een weekske gestationeerd op het eiland Tongatapu, een deel van de eilandengroep Kingdom Of Tonga.
Nu wil iedereen natuurlijk weten waar dàt ligt !
Wel, de eilandjes van Tonga liggen midden in de Pacific Ocean, in Polynesie, ergens tussen Australie en Argentinie.
Meerbepaald tussen Fiji en de Cook Islands.
The Kingdom of Tonga bestaat uit ongeveer 170 eilandjes :
Waarom hebben we gekozen voor Tonga ?
Dat heeft 3 redenen :
- goedkope vlucht (beetje zoals Ryan-Air bij ons), vanuit Nieuw Zeeland
- Tonga is een pak goedkoper dan bijvoorbeeld Fiji
- Tonga staat nog volledig in zijn kinderschoenen wat betreft toerisme, met andere woorden, het is er nog totaal ongerept.
Na een aangename vlucht van ongeveer 3 uurkes vanuit Auckland, zetten we dus voet op Tongatapu, het hoofdeiland van Tonga.
Het vliegveld was piepklein en heel gezellig, dat was dus al veelbelovend.
Toen we uit het vliegtuig stapten, voelden we direct de warme wind : een verademing na de frisse en wisselvallige temperaturen in Nieuw Zeeland :-))
We werden opgewacht door Simana, de eigenaar van het Oholei Beach Resort.
Een gezellige, lieve man die ons warm onthaalde.
Hij nam ons direct mee naar het piepkleine luchthaven-cafeeke en trakteerde ons op een ontbijt, want hij was er zeker van dat we wel honger zouden hebben !
Dat begon dus al goed :-)
Na een korte rit over de hobbelige wegen van Tongatapu (weinig of geen asfalt), tussen de palmbomen, kasave-plantages en bananenbomen, reden we met zijn oude jeep over het strand tot vlak voor onze "hut", waar we een week zouden logeren.
Het was echt idyllisch : een ongerept wit strand, een felblauwe zee met de branding tegen de rotsen een paar meter verder.
Onze hut lag een meter hoger op het zand, tussen de hoge rotsen, in de schaduw van een paar mooie bomen.
Kon niet beter :-)
Het hutje was heel simplel : houten muren, een dak van palmbladeren (wel plastic eronder tegen de regen), een comfortabel en lekker fris bed, een wc en een douche met koud water.
Electriciteit alleen s'avonds : voor de rest kregen we een goeie draagbare letlamp.
Een 50 tal meter verder op het strand lag dan het hoofd"gebouw" van het resort.
Resort is een héél groot woord, want Simana en zijn vrouw Nessie beheren een grote gezellig strandhut/restaurant en een grot waar traditionele optredens gegeven worden.
Ze werken samen met een aantal jongens en meisjes uit het nabijgelegen dorp : het is er dus een gemoedelijke gezellige boel.
Ze wonen naast het gebouw en hebben ook geen electriciteit of warm water.
We worden alweer direct uitgenodigd om uitgebreid te komen middageten.
We krijgen allerlei locaal lekkers voorgeschoteld : lekker rauwe vis in een kokossauske, gekookte vis, sweet potato, gehakte kip in een zalig sauske,....
Veel te veel natuurlijk .....
Aan eten zou het ons hier zeker niet ontbreken. Al direct merken we wat een warme familie hier woont. We worden verwelkomd en behandeld als eregasten en oude vrienden.
Ook s'avonds wacht ons een veel te groot diner met locale specialiteiten.
Met volle buik slapen we onze eerste nacht in onze strandhut, met de branding op de achtergrond.
Op onze eerste dag kwamen ze (na een GROOT ontbijt) nog een hangmat tussen de bomen aan onze hut hangen, en onze vakantieweek kon beginnen !!!
We hebben heel de dag natuurlijk helemaal niks gedaan, behalve luieren, zwemmen en eindelijk beginnen lezen in onze lading boeken.
En er stond constant (elke dag, heel de dag) een grote thermos warm water voor ons klaar, zodat we altijd thee of koffie konden maken.
s'Avonds had de familie besloten dat het tijd was voor een barbeque op het strand.
En dat terwijl wij eigenlijk de énige gasten in hun resort waren !!
En dat hebben we geweten : fakkels overal, matten op het strand, een groot vuur en allerlei lekkers (kip, lam, kasave) aan het spit.
Een zalige avond !
Natuurlijk moesten we de komende dagen ook eens gaan verkennen.
Wij dus (lift gekregen van Simana) naar de hoofdstad Nuku'Alofa voor een wandelingske.
Effe langs de markt (klein maar gezellig : geen toerist te zien) en dan voor een paar koffiekes naar Friend's Café (want daar was ook een beetje internet yeah !)
Die avond was er feest in ons "resort" : uitgebreid buffet met speenvarken en daarna optreden van een dansgroep in de Hanu-Grot.
Dat doen Simana en Nessie dus elke woensdag- en vrijdagavond + elke zondagmiddag : voor de gasten in hun strandhutjes, maar ook voor al wie wil komen mee-eten.
Vooraleer ik verder vertel : er hangt ook nog een verhaal aan dit eenvoudige resort.
Dit jaar in februari heeft een cycloon het hele (houten) resort vernield.
Simana en Nessie hebben dan alles met eigen handen weer opgebouwd (met hulp van hun personeel) en daar zijn ze nu dus nog steeds volop mee bezig.
We hadden echt bewondering hoe zij op een paar maanden tijd alles van niets weer proberen op te bouwen.
Hun buffetten zijn dus grandioos (en bekend in de streek) en ze koken alles met de weinige middelen die ze dus hebben (bijvoorbeeld alleen generator-electriciteit en geen warm water).
Enfin, het was dus weer een schitterende avond : het eten was superlekker en de optredens waren echt heel goed. Echt het Polynesisch gevoel (ge weet wel, hoela-dansen en zo ...;-).
We hebben ook nog een rondrit op het hoofdeiland gemaakt en een paar locale bekende plekjes bezocht (dat zijn er niet zoveel natuurlijk).
Op één van de kusten is de branding zo wild, dat het water door "blowholes" wel 18 meter hoog geblazen wordt : héél indrukwekkend, amai !
Er is ook een grote vleermuizen-kolonie (enorme fruit-bats die ze flying foxes noemen vanwege hun vossesnuit).
Na een paar dagen besloten we ons eigen privé strandje nog eens te verlaten en een ander eiland te gaan bezoeken : Fafa-Island.
Dat is een eiland waar een sjiek resort op staat, uitgebaat door een Duitser.
Wij dus met den boot daar naartoe voor een dagske luxe (strandbedden en parasols !!!).
Het was er héél mooi en rustig (eiland zonder branding), we hebben een lekker lunch gegeten en een paar uurkes aan het strand gelegen (en efkes geprofiteerd van de gratis wifi hahaha).
Maar .... het was er ook heel "kil" en "ongezellig". We misten de warme sfeer in ons simpel resort bij Nessie en Simana.
Al bij al wel ne plezante luie dag in het warme zonneke van Polynesie (en over en weer varen met ne zeilboot is natuurlijk ook altijd leuk he :-)
Na een dag of 5 miste ik wel een warm doucheke in ons hutteke en Nessie schoot direct in actie : ze warmde voor ons een paar emmers water op voor een heerlijk warm bad en heeft toen ook mijn haar gewassen onder het afdak op het strand !
Super-lief en wat een ervaring natuurlijk !
Het was ondertussen vrijdag : dus weer groot buffet en feest. En weer hebben we ons keigoe geamuseerd. Peter heeft zelfs een danske moeten (geen keuze !) placeren met een stevige Tongaanse madam.
Die nacht kregen we een flinke storm over ons dak, maar ons hutteke bleef lekker droog.
Wel niet veel geslapen, want we dachten constant dat de zee wel héél dicht kwam en dat de wind wel héél hard blies.
Soms zijn er ook aardbevingen en af en toe een tsunami in Tonga : dus we waren wel een beetje op onze hoede en hadden al een noodplan uitgedokterd.
Maar uiteindelijk was er natuurlijk niks aan de hand en s'anderendaags stonden we op met weeral een stralend zonneke aan de blauwe hemel.
Hier dus een paar schooooon fotookes van "ons" strand !
Tonga is heel godsvruchtig en de kerk-gezangen zijn héél beroemd.
Dus wij zondag-ochtend met de familie mee naar de kerk (ja, het klinkt ongelooflijk, maar het is waar : wij zijn naar de kerk geweest !!!).
We verstonden natuurlijk geen snars van wat "meneer Tonga-pastoor" vertelde, maar zijn toon was streng, dus we gedroegen ons zeer nederig en godsvruchtig.
En ineens heette hij ons welkom in zijn parochie ("the visitors from Belgium"). Wij kei-verlegen natuurlijk. Wat een gastvrijheid hier !
De gezangen (waar we voor gekomen waren) waren inderdaad PRACHTIG. Het is ongelooflijk hoe een gemeenschap van mensen zo knap a capella kan zingen !!
Natuurlijk hebben we geen foto's gemaakt in de kerk, he !!
Die zondagnamiddag heb ik uitgebreid geluierd in mijn hangmat en Peter is het strand afgewandeld, op zoek naar aangespoelde schatten.
Ons strand lag trouwens VOL met prachtige schelpen, koraal,.....
Ik heb een klein beetje meegenomen, maar meer kon niet, want dat zouden we nooit door de douane krijgen in Nieuw Zeeland en Australie.
EN : we hebben ook nog een zeeschildpad mee vrijgelaten.
Dat beestje was een paar dagen eerder tijdens een storm aangespoeld en ze hielden hem in een baddeke bij om op krachten te komen (of misschien wel om op te eten, want dat doen ze al eeuwen in Polynesie...). In ieder geval : hij werd dan toch vrijgelaten. Zalig om te zien !
Maandag 18 oktober was onze laatste dag op "ons" eiland en daar hebben we nog eens goed van geprofiteerd. Heel den dag op het strand !!
Nessie bracht ons nog een mand met eten en een beetje later nog een dampend bord met verse vis en kasave.
We hebben heel de week dus zeker niet te weinig gegeten !
En om in schoonheid te eindigen : nog even Peter zijn beroemde sprongetje op het strand van Tonga !
s'Avonds naar het vliegveld voor onze terugvlucht naar Auckland.
Nessie is nog speciaal om goeiedag te zeggen.
Semana had geen tijd, want hij had sociale verplichtingen (hij neemt deel aan de verkiezingen voor het Tonga-parlement en zat midden in zijn "campagne").
Wat een ongelooflijke week.
Nog nooit zo'n warme gastvrijheid ondervonden !!!
Midden in de nacht zijn we dan weer in Auckland aangekomen, waar we een uur of 6 moesten wachten (op hotel : ikke waske doen en warme douche pakken en Peter beetje slapen) vooraleer we alweer direct onze vlucht naar Sydney moesten nemen.
En nu zitten we in Australie.
We hebben ondertussen al ongeveer 1200 km gereden (west) en zitten momenteel in het zalige Broken Hill NSW (een oase in de outback).
Maar dat is voor het volgend verslag !
Veel groetjes,
Bonnie & Clydy in The Big Nothing
Geen opmerkingen:
Een reactie posten