The White Island

Vandaag was dus dé grote dag !

Voor de eerste keer in 12 dagen kon het schip naar The White Island uitvaren vanuit Whakatane. We hadden dus geluk, want we hebben eigenlijk maar 1 dag moeten wachten. Het weer is helemaal gedraaid nu : eindelijk een warm zonneke, geen regen en bijna geen wind meer.
De Nieuw Zeelanders zijn er ook heel blij mee, want de voorbije twee weken was er niets anders dan storm, regen en koude wind (zelfs nog sneeuw op sommige plaatsen).
Van die kou hebben wij dus ondertussen ook de laatste 4 dagen mogen meemaken !

Maar het ziet er naar uit dat we vanaf nu toch in t-shirt zullen kunnen rondlopen hier (alleen s'avonds nog een truike aan) : joehoe !!!

Vanmorgen zijn we dus op tijd opgestaan en naar Whakatane gereden, waar het schip op ons lag te wachten.
Het was een klein jacht en we waren met een 30-tal passagiers : net genoeg eigenlijk, want te veel volk op een hoopke is ook nie plezant.
Eenmaal op zee moesten we toch nog een paar laagjes kleren aandoen (en een mutske :-) want de zeewind was niet te onderschatten.
Na een half uurke varen kregen we wel lekkere verse soep met een boterhammeke :-)





Het vulkaan-eiland The White Island ligt 50 km buiten de kust en na een uurke kregen we de rookpluimen al in het zicht. Toch wel indrukwekkend.







De laatste grote uitbarsting was in 2000, waarbij een nieuwe krater gevormd werd.

Ons schip kon niet aanleggen, dus we moesten met een rubberboot naar de kant, dan een oude steiger opklimmen en over de rotsen klauteren.




En dan stonden we oog in oog met een verbluffend landschap.
We stonden eigenlijk midden in de oude krater : een maanlandschap van vulkanische as en gestolde lava, vol sissende geisers, rommelende rotsen, borrelende modderpoelen en kokende waterstroompjes.
Een helm is verplicht, want bij een (kleine) eruptie vliegen de keien en de as in het rond.
Onze instructie : als er een as-uitbarsting is, niet weglopen maar achter een berg gaan zitten en wachten tot het over is. Slik !!

We kregen ook een gasmasker en dat was zéker geen overbodige luxe : sommige gaswolken waren erg irritant en maakten het ademen bijna onmogelijk.





De hele binnenkant van het eiland leeft : het verandert constant van vorm.
Er ontstaan wekelijks nieuwe kleine kraters, de as verspreidt zich en de heetwater-riviertjes vreten overal diepe kloven.

Uit sommige gaten onsnapt de stoom met zo'n geweldige kracht : da's moeilijk te beschrijven.

We wandelden tot aan de rand van de grootste krater : daar had zich de laatste jaren een zeer giftig zwavelmeer in gevormd. Het water is 50 keer zuurder dan batterij-zuur !

Ongelooflijk hoe dicht we bij al die fenomenen mochten rondwandelen. We werden ter plekke gewaarschuwd voor sommige plaatsen en moesten in de buurt van onze gids blijven, maar voor de rest waren er weinig beperkingen. Super en toch wel een beetje spannend.

We liepen letterlijk op een korst boven de mond van de vulkaan. En rondom ons, tot op 300 meter hoogte rookte de hele berg. Tot zelfs het zwarte zand op het strand.
En overal waar je voelt is de grond warm. Onwezenlijk.

Beetje geschiedenis : het eiland werd in de 19de eeuw ontdekt en men heeft sindsdien verschillende keren geprobeerd om er een zwavelmijn op te starten.
Maar door de vele uitbarstingen (het eiland verandert constant en af en toe is er een uitbarsting) werden de mijnen en de huizen van de arbeiders regelmatig bedolven (steeds met veel doden)en uiteindelijk hebben ze in 1931 definitief besloten om het eiland zijn gang te laten gaan. Alleen een half bedorven ruine van de laatste zwavelmijn is nog te zien.

Ik ga er verder niet te veel over uitweiden. We laten jullie gewoon genieten van een paar van onze vele foto's. Hopelijk geven ze een beetje een beeld van wat wij te zien hebben gekregen (en gevoeld en geroken en gehoord !!).
















Het was in ieder geval een onvergetelijke ervaring en het herinnert er ons nog maar eens aan hoe fragiel een mens is op deze levende aarde !!

Morgen rijden we verder langs de oostkust (richting Napier). We zullen het uiterste oostelijke punt van Nieuw Zeeland passeren en dus ook de plek waar de zonsopgang in de wereld het eerst zichtbaar is.

Dus, beste mensen, binnen een paar dagen meer nieuws.

Veel groetjes,
xxx
Edith en Peter (diep onder de indruk vandaag)