Nashville, Elvis en de Smoky Mountains

Eindelijk weer eens On The Road !!

Na een zalige 6 weken in ons Belgenlandje en veel vrijheid en plezier tijdens de Zomer Van Antwerpen ben ik dan uiteindelijk naar de USA vertrokken.

Onze Peter is ondertussen thuis gebleven om eens goed aan zijn VW-buske door te werken, naar olie te ruiken, vertikaal in bed te liggen en alle dagen frieten en pizza te eten hahaha !

De dag voor vertrek is mijn vriendin en reisgezel Elleke (die woont in Zuid Afrika) hier aangekomen en hebben we nog een gezellig avondje gehad.
En op 3 september was het dan zover : via Londen naar Atlanta.

Na een goeie vlucht (is toch altijd vermoeiend zenne) en een nachtje uitrusten in een luchthaven-hotel in Atlanta (in de staat Georgia), gingen we onze huurauto ophalen en konden we richting Nashville (in de staat Tennessee) rijden, waar we een week zouden logeren.

Onderweg de gebruikelijke PSV-stops (Plassen, Sigaretje en Vuilnis weggooien) en een hapje junkfood als lunch.
Onze favoriete stop is de Cracker Barrel (er zijn er honderden in een paar zuidelijke staten) : ook junkfood, maar met een "southern" tintje en toch een beetje variatie.
Tijdens heel onze trip zal blijken dat het Amerikaanse doorsnee-eten nog steeds niet veel veranderd is, vooral naast de snelweg : Shoney's - Wendy's - Burger King - Taco Bell ..... (allemaal hetzelfde : hamburgers en soortgelijken in alle soorten
en maten). Maar dat hoort er allemaal een beetje bij he :-))










Op zaterdagavond kwamen we dan in Nashville aan, waar we zéér warm verwelkomd werden in het huis van Jos Senior en Angela, de ouders van onze schoolvrienden Jos en Mimi.
We kregen allebei een eigen slaapkamer en de beste douche ever !!
Het huis ligt op een heuvel, aan door een groot beschermd bos vol colibri's, wasberen, herten, coyote's en wilde katten.
Zalig om op het achterdek te zitten en naar de zoemende colibri's te kijken.
s'Avonds komen de wasberen gewoon over het dek gelopen om eten te zoeken.






Na aankomst met heel de familie en de kindjes naar de Golden Corall voor avondeten aan een énorm buffet.
Na een zalige nachtrust (maar met toch nog een beetje jetlag) in onze grote Amerikaanse bedden en het geluid van duizenden krekels op de achtergrond gingen we zondags (na o.a. een grote pan crispy bacon als ontbijt) al direct met Mimi aan het shoppen in de shopping-mall van Cool Springs (een wijk in Nashville). Natuurlijk al direct nen hoop plastic zakskes vol met nieuwe outfits gekocht !

Maandag was Labor Day in de VS, dus iedereen had vrij.
Eerst hebben we met Angela een mooie wandeling gemaakt, in een bospark rond een meer vlak bij ons logeerhuis. Heel mooi en rustgevend met veel herten die ongelooflijk dichtbij kwamen.







In de namiddag stond er, na een gezellige lunch in de Cracker Barrel, een boottocht met de familie op het Percy Priest Lake op onze agenda.
Zalig een hele dag rondtoeren op een prachtig meer onder een stralende zon met een pintje (Stella !!) bij de hand.
De kleinste kindjes hebben zich voorbeeldig gedragen aan boord en de grootste kindjes zaten op een plastic band achter de boot en vonden het gewéldig.
En de oudjes : die genoten van de zon, het gezelschap, de wind in hun haar en de pintjes. Wat wil een mens nog meer !!








De avond was gevuld met een zalig etentje homecooking (op z'n Belgisch : friet en biefstuk !!) bij Jos Senior en Angela. En weer hebben we op het achterdek gezellig zitten bijbabbelen met een pintje.

Jos, Mimi, Elleke en ik zijn al meer dan 30 jaar schoolvrienden. Jos en Mimi zijn uitgeweken naar de VS, Elleke is in Zuid Afrika gaan wonen en ik ben in ons Belgenland gebleven.
We hebben altijd contact gehouden en we hebben altijd geprobeerd regelmatig af te spreken (in Belgie, in Zuid-Afrika, en nu eindelijk 4 van ons schoolgroepje samen in Nashville).
Dus we hadden, zoals altijd, genoeg te vertellen en we hebben tranen gelachen. Nog steeds helemaal zoals vroeger. Echt heel speciaal !!!

Dinsdag moest er in Nashville gewerkt worden, dus Elleke en ik hadden een trip naar Memphis gepland om Elvis te gaan bezoeken.
Het was alweer een lange rit met onze gehuurde "koekendoos" en de gebruikelijke PSV-stops onderweg.

In Memphis logeerden we in het Heartbreak Hotel, recht tegenover Graceland.
Het hotel was prima : helemaal in Elvis-sfeer, met heel de dag Elvis-deuntjes binnen en buiten, in de lift en aan de receptie + 4 kanalen met Elvis-films op tv in de kamer.
Op den duur liepen alle hotelgasten (wij ook) al swingend en meezingend rond.

Natuurlijk zijn we Graceland gaan bezoeken met alles erop en eraan : het huis, de tuin, Elvis z'n auto's, zijn vliegtuigen en zijn graf natuurlijk.
Toch wel indrukwekkend en eigenlijk leerzaam.
Ik ben niet speciaal een Elvis-fan, maar na dit bezoek weet ik er wel héél véél over hahaha !
En we hebben natuurlijk een hoop Elvis-souvernierkes gekocht voor het thuisfront : T-shirts, tassen, poppekes,.... Allemaal even kitcherig, maar wel heel plezant !
Al bij al was Graceland niet zo groot als we verwacht hadden en er waren véél te véél souvenirwinkels, maar het was toch plezant om eens mee te maken. En we zijn er gewéést he !!!







s'Avonds werden we door de hotel-shuttle naar Beale-street gebracht voor een avondje uit in de beroemde blues-straat van Memphis !
Na een héél lekker etentje in de Majestic Grill (echte klasse en superlekker eten) gingen we dan op stap in de beroemde party-street.
Maar dat viel wat tegen : het was er vrij rustig qua volk en toch allemaal een beetje uitgeleefd en overroepen. Alle bluescafé's speelden hun muziek ook buiten keihard door elkaar en er liepen nogal wat bedelaars en twijfelachtige figuren rond.
Na hier en daar binnen en buitenlopen, zijn we uiteindelijk beland op het terras van de BB-King Bluesclub met een afschuwelijk sléchte cocktail (in een plastic beker !) en te moe om onze ogen open te houden.
We waren dringend aan ons bed toe !!! Geen party-toestanden voor ons die avond :-)

Niet op de datums op de foto's letten : de datum op het fototoestel van Elleke stond niet juist. We waren daar wel degelijk nu in september en niet in april haha !!






s'Morgens hebben we nog wat boodschappen gedaan in Memphis en dan zijn we terug naar Nashville gereden, waar we s'avonds met Jos en Mimi lekker sushi zijn gaan eten.
Onze avond werd afgesloten met een zalige cappucino, een café mokka en een goeie babbel op het terras van Starbucks.

Woensdag stond er alwéér een lange trip op het programma : op naar de Smoky Mountains.
Deze bergketen ligt half in Tennessee en half in North Carolina. Het is bekend om zijn mooie scenic routes, zijn wandeltochten en er zitten (naar het schijnt) heel wat beren.
Op het einde van de lange snelwegrit, reden we door Sevierville, waar een grote oldtimer-bijeenkomst was. Nog nooit heb ik zoveel Amerikaanse oldtimers, hotrots en Harleys bij elkaar gezien. Het waren er duizenden : echt indrukwekkend !
Spijtig genoeg heb ik geen foto's kunnen maken, want we de camera lag in de koffer en het was moeilik om te stoppen.
Ook in Sevierville stonden naast de hoofdbaan de gekste hotels die ik ooit gezien heb : een replica van de Titanic, een "ondersteboven" hotel, een scheef hotel, .... je kan het zo gek niet bedenken (bijna zo erg als Las Vegas).
In dat stadje vind je ook Dollywood : het grote pretpark van Dolly Parton :-)

Via Gatlinburg dwars door de Smoky Mountains, kwamen we dan s'avonds aan in Cherokee, onze bestemming (staat North Carolina).
Cherokee is een stadje aan de rand van de Smoky Mountains in één van de indianen-reservaten van de Cherokee-indianen.
De klok bleek daar een uur later te zijn dan in Nashville, dus we konden om 22 uur s'avonds geen eten meer vinden.
Wij dus vanuit ons hotel naar Domino Pizza gebeld voor een delivery van pasta op goed geluk.
We kregen twee verdachte pasta-gerechten geleverd, met saus van pure tomatenpuree en geserveerd in een soort uitgehold lookbroodje.
We hebben de pasta eruit gevist en alleen de rand van het lookbroodje opgegeten. De rest was echt niet eetbaar zonder nadelige gevolgen voor maag en darmkanalen.
Alweer een ervaring rijker.



Na het ontbijt (ook al niet echt goed voor onze verwende Belgische smaak) hebben we een Cherokee-dorp bezocht waar ze de traditionele huizen en ambachten lieten zien.
Eigenlijk héél interessant, want wij denken dat Indianen rondlopen vol pluimen en rondrijden op wilde paarden, maar de realiteit (toch zeker voor de Cherokee's) is toch wel anders !
Om 12 uur werden we aan de stallen verwacht voor een ritje te paard door een stukje Smoky Mountains.
We reden in een groepje van 4 met een echte hilbilly (totaal onverstaanbaar) als begeleider.
Onze rit ging (wel heel de tijd stapvoets vanwege de vele kasseien) over smalle paden, stijgend en dalend langs riviertjes en watervallen. Echt heel mooi !







Tijdens een korte pauze bij het afstijgen kwam ik met mijn voet half op een steen terecht, waardoor ik mijn voet héél lelijk omsloeg en misselijk werd van de pijn.
Ik dacht echt dat ik mijn voet gebroken had (ik dacht natuurlijk direct aan ons komend vertrek naar Australie), maar de pijn ebde langzaam weg.

Al bij al toch een prachtige, rustige rit door de natuur.

Daarna werd het stilaan tijd om weer richting Nashville te rijden. Tijdens het eerste uur van de lange autorit kwam de pijn aan mijn voet weer dubbel zo hard opzetten (en hij was dubbel zo dik), dus we moesten stoppen.
We waren van plan om direct naar de dichtsbijzijnde eerste hulp (in de Smoky Mountains dan nog !!) te rijden, maar met 2 Nurofennekes ging de pijn weer weg. Oef ! We konden weer op weg naar Nashville !
Toen de pijn aan mijn voet weer weg was, besloten we nog een kleine omweg te maken langs een mooie bergroute, maar daar bleek een file (!!!) te staan van toeristen, waardoor we twee volle uren vertraging hadden en uiteindelijk pas om middernacht in Nashville aankwamen.
Moe, maar toch wel voldaan van twee avontuurlijke dagen zijn we ons bed ingedoken met het vooruitzicht op een zaterdag niksen, mails lezen, in het zonneke zitten en in de late namiddag een verjaardagsfeestje van Jos z'n jongste zoontje Levi.

Die zaterdag hebben we dus lekker lang uitgeslapen, uitgebreid ontbeten, beetje rondgehangen, naar de vogeltjes gekeken en ons klaargemaakt voor een rustig feestje bij Jos.
Het feestje was erg gezellig. Levi werd 3 jaar en werd overstelpt met cadeautjes, de hele familie (ook van Candace, Jos z'n vrouw) was daar, samen met alle kinderen en de buren. Echte couleur locale dus, met héél lekker eten en zalig natafelen met een wijntje en alweer een goed gesprek over "the good old days" op het terras tijdens een warme nazomer-avond. Ideaal gewoon :-)
Ikke nog wel wat mankend, want het voetje was nog niet helemaal in orde (nu nog niet volledig trouwens, maar dat komt wel in orde).







De tijd vloog gewoon : zondag zou onze laatste dag in Nashville zijn, dus we moesten dringend de stad gaan verkennen.
Dus wij met z'n drieën : Jos, Elleke en ik (Mimi moest haar zoon voorbereiden op een kampeertocht met school) de stad in.

Vanop de brug over de Cumberland-rivier hebben we het luide publiek in de tribunes van de eerste football-match van het seizoen gehoord (indrukwekkend, mét vuurwerk), we hebben een aantal western-shops bezocht (én natuurlijk "cowboy-botten" gekocht), een toertje gedaan door de Hall Of Fame (muziek-museum met alle country en rocksterren van Nashville), lekker gelunched en natuurlijk rondgelopen op en rond Broadway met de ene naast de andere gezellige blueskroeg met overal (goeie !) life-bands.














Er was nog véél meer te zien (Grand Old Opry, de universiteiten, een live-rodeo, .....), maar de tijd was te kort. Reden te meer om snel snel weer terug naar Nashville te gaan (dat staat al op de agenda voor volgend jaar waarschijnlijk, mét Peter derbij :-))

Die avond hebben Elleke en ik de hele familie als afscheid getrakteerd op een uitgebreid diner op het terras van een leuk restaurant in de stad.
Met nadien natuurlijk onze onvermijdelijk koffie op het terras van de dichtsbijzijnde Starbucks.
Heel gezellig. We hadden allemaal spijt dat we alweer afscheid moesten nemen !!!!



Maandag nog een rit terug naar Atlanta en dan s'avonds vlucht naar huis.
Onze bezoek zat erop. Spijtig !!!!
In ieder geval : nen dikke merci voor het warme onthaal aan Jos Senior, Angela, Jos Junior, Candace, Mimi en al de kids :-)))

Dinsdag terug in Antwerpen, ikke bijkomen van de jetlag + uit- en weer inpakken, en Elleke donderdag terug naar Zuid Afrika.
Morgenavond, de 17de september, ons vertrek naar Australie, dus t'zijn hier drukke tijden.
Maar dat zijn uiteindelijk luxe-problemen he.
Zondag komen we aan in Sydney, dus het volgend verslag ergens volgende week van Downunder !

Maar vooraleer te eindigen, nog een paar fotookes van Peter zijn werkzaamheden tijdens mijn verblijf in Nashville.
Hij heeft niet stilgezeten : zijn VW-buske ziet er al schitterend uit, amai ... en de Vespa bolt ook weer !!!







En ook nog een paar "smakelijke" sfeerbeelden van de Amerikaanse junkfood ;-)




Veel groetjes en tot binnenkort,
xxx
Cow-Girl en Garage-Boy