Nog steeds in Laos : van Luam Prabang naar hoofdstad Vientiane

Hei allemaal ! Hier weer wat nieuws vanuit Azie !
We zaten dus in Luam Prabang (Laos), waar alles er al heel oud frans en koloniaal begon uit te zien.
We hebben nog ne groten toer door de stad gemaakt (helemaal rond de oude stad gewandeld) langs de oever van de Mekong en we hebben in een franse bakkerij zaaaalige appelflappen en chocoladebroodjes gegeten.

 

  

 

Nog maar zelden zo traag en innig genoten van een appelflap haha !

En zoals gezegd, hebben we de avondmarkt nog eens onveilig gemaakt en ons een paar accessoirekes aangeschaft voor in de living thuis :-))
En ... zoals gewoonlijk hebben we dapper aan de Laotiaanse eetstallekes gegeten, maar deze keer is dat een beetje verkeerd gevallen : Peter moest eraan geloven : een geweldige aanval van het "turista-virus".
We besparen jullie de details, maar het was heftig (later meer hierover).

Na ons tweede dagske citytrippen in Luang Prabang was het weer tijd om op te krassen, richting Vientiane (de wondermooie hoofdstad in het midden van Laos).
Een tocht van 11 uur met een gammele bus, dus we hebben onze trip in twee gedeeld en hadden twee overnachtingen gepland in Vang Vieng (ongeveer halverwege in de bergen).
De busrit duurde 6 uur (locale bus, dus wel leven in de brouwerij) en ging dwars door een prachtig gebergte met enorme pieken (we denken toch wel minstens 2000 m).
Het ging zo traag omdat de baantjes heel smal en soms toch wel steil waren. Maar wat een prachtige zichten.
Onderweg veel piepkleine dorpkes waar de echte schrijnende armoede van Laos toch wel duidelijk zichtbaar was. De mensen wonen letterlijk op de rand van een afgrond aan een weg en hebben werkelijk niets.
Dat stemt een mens toch even tot stilstaan en nadenken.

Ook onderweg veel wegenwerken, dat wil zeggen : mannen, vrouwen en kinderen die kilometerslange gleuven naast de weg graven (en door de rotsen hakken) en overnachten langs de weg onder een zeildoek. En dat ongetwijfeld weken aan een stuk.

Ondertussen voelde Peter al stillekes onraad en ongemak in de maagstreek, dus wij naar uiteindelijk aangekomen in onze guesthouse in Vang Vieng.
Dat was effe een tegenvaller : het zogezegde sympathieke Manoly Guesthouse bleek eigenlijk een beetje een chaotisch dump te zijn en blijkbaar hadden ze voor ons alleen nog een dumpig miezerig en vies hutteke om in te slapen.
Never take room 5 in Manoly Guesthouse ;-)) Zie foto ! Op de foto waar Peter de brug oversteekt met zijn rugzak, was hij al zo miserabel, dat hij zich het landschap al niet meer kan herinneren. T'was erg !

Normaal zou dit voor ons geen probleem zijn (we hebben onze extra lakenzakken, muskietennet en kussenslopen) en de streek was heel mooi, maar nu Peter stillekesaan op stervens na ziek was (de halve eetkraam van Luang Prabang is er die avond terug uitgekomen langs alle kanten : de groente nog in oorspronkelijke staat van drie dagen ervoor .....) hadden we wel wat behoefte aan een beetje comfort.
Dus ons gepland verblijf van 2 nachten in "de hut" in VangVieng werd gereduceerd tot 1 nacht : we hebben niet gedouched en met onze kleren aan geslapen, zo snel wilden we daar weer weg hahaha.

Zo gezegd, zo gedaan : wij terug de bus op voor een nieuwe rit van 4 uur deze keer naar Vientiane.
Peter was ondertussen aan de beterhand (der zat ook niet veel meer in zijn lijf om nog misselijk van te zijn), maar natuurlijk nog wel een beetje slappekes.
Nu kwamen we ook nog per ongeluk terecht op de VIP-bus !!!
De locale bussen zijn altijd heel gezellig met veel locaal volk, de deuren en ramen staan altijd open en af en toe wordt er gestopt om mensen in of uit te laden of om te drinken of een sigaretje te roken.
Maar de VIP-bus : da's een ander verhaal : een knalroze supergrote monsterbus met 2 verdiepen, airco (super-ijskast op 8 wielen met walgelijke roccoco-gordijnen) en vooral : der valt niks te beleven. Je kan zelfs amper uit de ramen kijken. En alleen nen hoop verveelde (meestal Japanse) toeristen met monddoekskes aan boord. Dus wij per ongeluk op die bus en ons zo'n beetje doodverveeld in die 4 uren.

En dan waren we eindelijk in het langverwachte Vientiane !! En daar zitten we nu nog tot dinsdag 2 februari.
We slapen in een zalig oud frans koloniaal huis vlak bij het centrum (allemaal goed te doen te voet : Vientiane is qua grootte te vergelijken met Antwerpen).
Onze kamer ligt beneden met een terraske in de tuin en vlak bij het kleine, maar zalige zwembadje.

Vientiane is in een woord fantastisch en fascinerend : mooie brede boulevards, prachtige franse koloniale huizen, een gezellig pleintje met goeie restaurantjes (binnen een paar dagen beginnen we weer aan de locale keuken, maar nu even frieten en spaghetti en zo :-)) en zelfs een echte Arc de Triomphe zoals in Parijs.
Het is hier zalig verblijven en hier komen we nu dus een paar dagen even tot rust met een goed boek, een zwemmeke, een wandeling op zijn tijd en een goed dineeke s'avonds.
We hebben ook ons visum voor Vietnam aangevraagd in de ambassade van Vietnam hier.
We mogen het maandag ophalen, dus dat komt goed uit om effe te relaxen.

 

  

 

Dinsdag vertrekken we naar Saigon in Vietnam (met het vliegtuig, want over de weg zou het ons een week kosten met de slechte wegen in zuid-Laos).

En Peter is weer helemaal de oude (no worries !!) : hij heeft daarnet ne fermen entrecote met frieten gegeten !!

Veel groetjes xxxxxxx
Edith en Peter, effe in Rust en Standby-toestand in Vientiane

Over de Mekong naar Laos

Hallo beste vriendjes en familie, hier eindelijk nog eens wat nieuws !
Na veel omzwervingen via het noorden van Thailand, zijn we via de Machtige Rivier de Mekong in Laos terechtgekomen.
Na ons olifanten-avontuur en de daaropvolgende supermassage om onze stramme spieren los te masseren zijn we dan vanuit Lampang naar het noorden, naar Chiangrai, vertrokken.
Nog effe over die massage : we kregen niet alleen een 3-uur(!!)-durende pijnlijke, maar deugddoende massage, maar we moesten bij die mensen (klein locaal massage-salonneke met roze behangpapier) ook mee aanschuiven om te eten, want het was juist etenstijd : onbekende vruchten (zagen eruit als worstjes, dus wij kregen al onze twijfels) en bollekes kleefrijst en knalrood spek. Maar het was allemaal heel lekker en heel gezellig :-)
En daarna wij dus naar het noorden : alweer de locale, krakende bus op voor een uur of 5, maar da's een belevenis die we altijd opnieuw graag meemaken !

In Chiangrai hebben we ons eens goed verwend en laten verwennen : we hadden een paar nachtjes in een resort met zwembad geboekt (sjieke bungalow met alles erop en eraan + superlekker eten daar).
En een espressomachien : ook niet onbelangrijk (zeker voor Peter :-)

Na onze twee dagen verwennerij waren we klaar om de oversteek naar Laos te maken.

Eerst nog 2 uurkes de bus op naar Chiang Khong (aan de grens) en dan alles in orde brengen voor het visum en de trage boot over de Mekong.
Onze eerste blik op de Mekong was fantastisch : wat een indrukwekkende rivier. Eigenlijk de grote "ader" die door Zuidoost Azie stroomt !!!
Thailand ligt aan de rechteroever van de Mekong en Laos ligt aan de linkeroever, dus het was een heel gedoe om van het ene land in het andere te geraken.

Eerst aan de rechteroever uitstempelen in Thailand, dan met een klein bootje naar de linkeroever, dan samen met nog nen hoop backpackers aanschuiven bij de douane van Laos om het visum te krijgen. Daarna nog een paar douane-controles en uiteindelijk vertrekken naar de pier, waar de "Slow-Boat" naar Laos ligt te wachten.
Het was niet echt een cargo-boot, zoals we eerst dachten, maar toch wel half vervoer van vracht en van mensen (locals + kippen + zakken rijst + kartonnen dozen + nen hoop rugzaktoeristen en al hun rugzakken).
We werden uiteindelijk met ongeveer 80 man op een bootje 30 meter op 3 meter gepropt.voor een tocht van twee dagen (met een snelle overnachting tussendoor).

Zo gezegd, zo gedaan ; wij op weg met z'n allen naar Luam Prabang in het noorden van Laos.
En het was een beproeving, maar onvergetelijk !! De eerste dag 7 uur varen, dan overnachten halfweg in Pakbeng en dan de tweede dag nog 8 uur varen.
De Mekong was schitterend met prachtige rotsen en bergen en regenwoud en dorpjes aan de oevers.
Onze medereizigers was een internationaal allegaartje, samen met de locals en iedereeen kende iedereen wel een beetje na 2 dagen.
Op den duur lag en hing iedereen overal waar hij een plaatske kon vinden (er waren alleen houten bankskes, een houten vloer en een paar afgedankte autobusstoelen) en de wc was niet meer om aan te zien hahahaha
Maar wat een belevenis !!!!!

En nu zijn we dus gesettled in Luam Prabang. We hebben een toffe guesthouse gevonden met aparte bungalows een beetje buiten de stad.
Luang Prabang is een stadje dat op de Unesco-werelderfgoedlijst staat en dus erg mooi en rustig met schitterende gebouwen uit de tijd van de Franse kolonisatie.
We hebben nog niet alles gezien maar seffes gaan we op verkenning.
Gisteravond hebben we wel alvast de toffe avondmarkt bezocht en we hebben alweer lekker en goedkoop gegeten.
In dit stadje zullen ook waarschijnlijk de eerste "souvenierkes" gekocht worden, want ze verkopen hier spullekes die we onmogelijk links kunnen laten liggen (maar wel weer mee te sleuren natuurlijk :-)))

Laos is armer, maar zeker authentieker (en dus een beetje slordiger en rommeliger) dan Thailand, en er wordt nog veel frans gesproken (wel supervriendelijke mensen weeral).
Ook aan het geld moeten we weeral wennen : in Thailand waren het Baht en hier zijn het Kip (1 Euro is ongeveer 11.000 Kip, dus we lopen hier heel den dag te tellen en te rekenen hahahahaha :-))
By the way : hoewel Laos armer is dan Thailand, is het wel een tikkeltje duurder. Raar !!!

Maar in ieder geval : we hebben het super hier.
Morgenvroeg vertrekken we naar Vientiane (hoofdstad van Laos), met onderweg een halte van 2 dagen in Vang Vieng want de rit naar Vientiane is heel lang en zwaar + in VangVieng zijn mooie grotten te bezichtigen dus daar houden we een tussenstop.

Binnen een weekske dus meer nieuws !
Iedereen veel groetjes en dikke kussen xxx
E en P On The Road

Chiang Mai - Lampang

Hello, hello, hello !!!
Hier zijn we nog eens. De laatste dagen zijn we zeeer actief geweest (voor ons normale doen dan) en er was geen tijd of mogelijkheid om te internetten. Maar nu zitten we een paar dagen op rust, dus tijd voor een nieuw, zeer uitgebreid verslag met fotookes en sebiet een goe massageke, want heel ons lijf doet zeer van al de fysieke inspanningen van de laatste dagen.

We hebben dus een dag of 6 geleden de nachttrein genomen in Bangkok, richting hoge noorden (Chiangmai). De treinreis op zich was een echt toppunt ! Het station in Bangkok breekt alle records met diesel-vervuiling : een blauwe walm waar je amper kan door zien over heel de peronnen (de gezondste plek om te ademen was het rookzaaltje haha). We hadden tweede klas geboekt, dus dat wil zeggen : een ruime zitplek die s'avonds wordt omgebouwd tot 2 zachte propere comfortabele bedjes met gordijntjes ! En s'avond en s'morgens een hapje te eten. Perfect gewoon. Ook supervriendelijk treinpersoneel aan boord en natuurlijk veel mede-trotters. Tegen de ochtend worden de bedjes terug opgeplooid en kan je nog een paar uur genieten van de prachtige Thaise berglandschappen, in de drankjes coupe zelfs door het open (!) raam. En voor een sigaretje kon je op het trapje van de open (!) deuren tussen twee wagons gaan zitten terwijl het landschap voorbijschuift. Super !
In Chiangmai hebben we ons gesettled in het Sarabu Guesthouse : een heel tof pensionneke vlak bij het centrum (grooote kamer deze keer en WARM water in den douche yeuhhh).
Chiangmai is veel rustiger (ook wel een flinke stad) maar vooral veel properder dan Bangkok. Lettelijk en figuurlijk een verademing. We zijn naar hier gekomen om de bergen in te trekken, dus we houden het rustig en bezoeken alleen de gebruikelijke markten (effe geen tempels voor ons) om een hapje te eten en we nemen een kijkje op een snake-farm. Dat was heel indrukwekkend met veel cobra's en zo !

Maar.... zoals gezegd zijn we in deze streek om de bergen in te trekken (vlak bij de grens met Birma, waar de opium-teelt vrolijk doorgaat) en dus zo gezegd zo gedaan. Wij een tweedaagse bergtrekking geboekt met wel een beetje schrik in ons lijf, want een minimale conditie is wel vereist en dat is nu niet echt onze sterkste kant (flinke rokers he).




Vroeg vertrokken, eerst inkopen doen op een locaal marktje voor eten onderweg (we zijn met 8 trekkers op deze tweedaagse) en dan een lange autorit de bergen in, waar we ergens boven in de heuvels afgezet worden met ons rugzakske (tandenborstel, fleskes water, extra t-shirtje, extra sokken en slaapgerief) en onze gids.

En het is ZWAAR, mannekes !!!!! We hebben in het begin echt afgezien : uren aan een stuk (recht !) naar boven klimmen dwars door de jungle. Niet vergeten vooraleer ge ons begint uit te lachen : t'is hier wel 35 graden en vochtig he !!! Een noodstop om op adem te komen was af en toe echt nodig.
Maar de omgeving was echt schitterend en eens het parcours vlakker begon te worden, werden we beloond door de mooiste landschappen van het noordwesten van Thailand. Echt prachtig.

Tegen de avond kwamen we aan bij onze slaapplaats : een klein dorpke in de bergen, en er waren olifanten !!!

We kregen lekker te eten en sliepen allemaal samen in een bamboe schuurke op palen. s'Avonds nog een kampvuurke en een kouwe Singha Beer en alles was compleet :-))

De volgende ochtend een beetje groggy wakker geworden (en STIJF !!!), maar der was koffie dus dan kan der niks meer verkeerd gaan he.

En dan wa het tijd om de olifanten te wassen, dus Peter aan de slag ! Niet slecht voor iemand die tot voor een paar jaar nog nooit zelfs een woord tegen een hondje had gezegd haha

We hebben ook een toerke gemaakt op de nek (!) van de olifanten en dat was ook wel de moeite. Maar dat was nog niks vergeleken met wat we de komende dagen zouden doen (zie verder) !

Nog een paar uur te voet door prachtige landschappen en een paar dorpen van bergstammen en dan ging het verder op een raft (beetje wild water, maar geen zotte toeren) en op een bamboevlot dat om de vijf botten naar de bodem zonk, dus wij weer helemaal nat !!

En dat was het einde van onze trekking : echt de moeite maar zeer vermoeiend ! Maar ne mens moet eens een inspanning doen om iets te zien he ;-))

We zijn dan nog een nachtje in Chiangmai blijven slapen en Edith naar de kapper om de haartjes te laten wassen (doen ze hier heel goed voor ongeveer 1 Euro en het is supermakkelijk, geen gedoe in de kamer met shampoo en te weinig druk op het water en zo).

En dan verder met de bus naar Lampang voor 2 dagen in het Thai Elephant Conservatory Center : we gaan een beginnerscursus "mahout" (olifanten trainen) volgen !!

Daar aangekomen krijgen we ons pakje (een soort overall/pyjama die vuil en nat mag worden) en blijkt dat we de cursus zullen volgen samen met een clubke van 8 Amerikaanse vrouwen (op z'n Antwerps : een stel vooze wijven op zoek naar hun innerlijke energie via de olifanten ......... amai amai). En dat hebben we geweten hahahaha !!

Maar, we waren daar voor de olifanten en dat was echt topklasse.

We hebben (onder begeleiding van een echte mahout natuurlijk) geleerd hoe we de olifant moesten laten buigen om op te stappen, hoe we ermee moesten rijden (houding in de nek), hoe we bevelen moesten geven (bijvoorbeeld om iets op te rapen). Echt onvergetelijk. Het zijn superslimme en lieve dieren, maar wel groot en indrukwekkend. Echt een enorme ervaring om erop rond te rijden en ze te kunnen sturen.

We gingen ze ook s'morgens eten geven en ophalen van hun slaapplaats (in de jungle) en dan in het water baden (terwijl we er bleven opzitten). Moeilijk te vertellen in een paar woorden !!!

En nu zitten we dus in Lampang, een supergezellig stadje. Onze guesthouse, de Riverside Guesthouse, ligt vlak naast een traagstromend rivierke en nu zitten we hier twee dagen uit te rusten van onze trekking en olifanten-avonturen.

Gisteravond hebben we, na twee weken rijst, noedels en soms ook ondefinieerbare dingen, ne stevige en erg lekkere biefstuk-friet gegeten ! Yiehaaaa !

Volgende plan : morgen pakken we de bus naar CHIANG-RAI (helemaal in het noorden).

Daar pakken we opnieuw 2 dagen platte rust (ergens met een zwembad deze keer ) en dan maken we de oversteek naar Laos met een trage cargoboot over de Mekong-rivier (2 dagen op de rivier door prachtige landschappen, maar in zeer primitieve omstandigheden aan boord), dus : kijk alvast uit naar ons volgend verslag vanuit Laos !!!

Veel groeten en dikke kussen xxxx