Een glimp van de Spaanse Costa

Olà Amigos,
Ondertussen zijn we weer een paar dagen verder.
In La Fresneda hebben we s'avonds nog heel lekker gedineerd met zicht op de zonsondergang op de bergen aan de overkant van de vallei. Schoon !!
s'Morgens zijn we dan (beetje met spijt) vertrokken, maar we moesten verder, anders zouden we nooit in het zuiden (en zeker in Portugal) geraken.

Er stond een nog tussenstop in Viver op het programma.
Via Alcaniz en Teruel kwamen we aan op onze bestemming : camping La Villa Viver.
Heel mooi gelegen tegen een heuvel in een bos van pijnbomen (weer ver van alle grote autowegen).
De camping zelf was een beetje uitgeleefd (had betere tijden gekend), maar de eigenaar was een lieve Nederlander en alles wat we nodig hadden was aanwezig.
We besloten zelfs om 2 nachtjes te blijven om nog eens een dagje niksdoen in te lassen.
Die dag hebben we dan toch niet echt stilgezeten, maar toch een kleine wandeling beneden naar het rivierke gemaakt (het was superwarm, dus we waren rap terug haha) en Peter heeft nog maar eens een steen verlegd. We hebben dus weer eens de loop van een rivier ergens in de wereld veranderd. Het wordt een gewoonte !!

In het dorp Viver werd er die dag een feria (dorpsfeest) gehouden : de Feria del Aceito (het feest van de olijfolie).
Daar moesten we natuurlijk bijzijn. Tegen 7 uur s'avonds (eerder is Spanje niet actief :-) zijn we naar het dorp gereden en hebben uren op de leuke markt rondgelopen. Overal waren kraampjes met streekprodukten en overal kon geproefd worden.
Zij beweren daar dat ze de beste olijfolie ter wereld maken en we geloven het wel een beetje :-)
Toast met pure aioli (papke van pure look en olijfolie : straf spul !), hesp, kaas, wijn, verse confituur, weeral saucissen, paté, ansjovis,...
Natuurlijk hebben we een flinke voorraad ingeslagen voor onderweg.
En we moesten ook niet meer eten die avond, want na al dat geproef waren we meer dan voldaan. En stinken naar de look, amai !



Een tof bezoek aan Viver en de dag nadien alweer tijd om op te kramen.
Kwam goed uit, want s"morgens klonk één enorme donderslag (ben nog nooit zo rap uit de tent gesprongen) en net toen we volledig ingepakt en vertrekkensklaar waren, begon het te druppelen.
Verder geen regen meer tegengekomen, dus het was vals alarm.

En dan wilden we nog een afspraak nakomen : bezoek aan een paar collega's van Peter, die vakantie aan het vieren zijn aan de Costa Brava (meerbepaald in Santa Pola, in de buurt van Alicante).
Dus wij naar de beroemde Spaanse oostkust met een klein hartje. Beetje bang van wat we te zien gaan krijgen daar.
Via Valencia richting Alicante dus. En langs de kustwegen (saaie autosnelweg eigenlijk) kregen we geen ongelijk. We werden geconfronteerd met het ene volgebouwde kust-oord na het andere.
En toen we Benidorm naderden wisten we niet wat we zagen. Een kruising tussen Dubai en New York, maar dan in een goedkope versie. De hele kustlijn vol lelijke buildings en de bergen daarachter ook volledig volgebouwd met vakantiewoningen.

En daartussen het ene winkelcentrum na het andere, goedkope discotheken en een heleboel wegen met winkels à la Boomsesteenweg. En daarlangs lopen dan groepjes mensen in bikini met hun kroost en met hun stoelekes en parasols onder de arm. Onderweg naar het strand ? Alleen is dat strand nergens te zien ! Of toch niet binnen de 2 kilometer.
We hebben ons constant afgevraagd hoe deze kust er moet uitgezien hebben zo'n 100 jaar geleden : moet ooit toch prachtig en desolaat geweest zijn !
Enfin, wij dus naar Santa Pola. Op de kaart zag het eruit als een klein stipke, dus wij hadden de stille hoop dat er misschien toch een vissersdorpke zou zijn, maar dat was niet zo.
Een uitgegroeid typisch Costa-vakantiestadje, maar gelukkig een beetje weg van de snelwegen en dus relatief "rustig".
We vonden hotel Polamar : het enige hotel OP het strand, mét uitgebreid ontbijt en aan een prima lage seizoens-prijs. Jullie kunnen je voorstellen dat wij niet veel zin hadden om daar een camping te gaan zoeken haha.
We kregen een leuke kamer met zicht op zee en met een zalig fris terraske. Meer hadden we niet nodig en eigenlijk hadden we het best naar onze zin. s'Avonds lekker geslapen met het raam wagenwijd open en het geluid van de branding.



Na een lekker ontbijt zijn we dan een paar uurtjes gaan bakken op het strand. Ikke nog eens monokini na vele jaren - kwestie van de koplampen ook een beetje bij te kleuren. Het kleurverschil begint na 5 maanden een beetje belachelijk te worden : we lijken wel coureurs met onze donkerbruine smoel, armen en benen (terwijl buik en onderrug niet goed kunnen volgen. We zijn dan ook niet echt zonnekloppers, he :-/
En nog iets : aan de Spaanse Costa's verkopen ze :...... De Gazet Van Antwerpen. Wij blij !!


En dan was het tijd om ons beloofde bezoek te brengen aan Werner, Ria en de twee Viviannen.
Ze houden 3 weken vakantie in een huisje op enkele kilometers van Santa Pola. Erg gezellig in een nieuwe vakantiewijk met een zalig zwembad. Ook erg rustig eigenlijk.
We werden ontvangen met hapjes en koele wijn en s'avonds hadden ze een lekkere barbeque gepland. En wij natuurlijk ook mee in het zwembad, he !
Deze vier musketiers zijn echte Belgische bourgondiërs : in twee weken hadden ze al 60 (zestig !!) flessen wijn, 5 flessen vodka en een stuk of 600 sigaretten verzet. Verder hadden ze een Belgische stamkroeg ontdekt in de buurt en daar werden natuurlijk ook regelmatig de nodige hapjes en fleskes verzet à la façon Belgique.
Het was een plezante avond en uiteindelijk zijn we tot half twee blijven plakken.
Merci he mannekes !!! ;-))


En dat hebben we geweten. Hoewel we zelf niet veel drank hadden verzet, werden we s'morgens in ons hotel toch met een dikke kop wakker en bijna waren we nog een nachtje langer gebleven om te kunnen niksen in het zeebriesje op ons hotel-terraske met zicht op zee.
Maar Andaluçia lonkt hoe langer hoe harder, dus onze onrustige geest wou weer verdertrekken.
Via Cartagena (weer een aaneenschakeling van volgebouwde vakantie-paradijzen) zijn we weer een stukje het binnenland ingetrokken.
Het landschap wordt langzaam warmer en erg dor. We naderen het verre zuiden. Yes !
Ons doel was de Sierra Espuna : een klein gebergte (natuurpark) tegen Alhama de Murcia.
We wisten dat er in deze sierra een mooie kleine camping moest zijn en we hebben die dan ook gevonden, na een prachtige rit over supersmalle en supersteile weggeskes door het prachtige gebergte.
Alweer stonden we enorm verbaasd van de schoonheid van het binnenland, op slechts enkele kilometers van de volgebouwde kustlijn.

De camping is erg sympathiek en rustig (mét zalig zwembad) en prachtig uitzicht over de sierra.
We staan op wandelafstand van het toffe dorpje El Berro (op geen kaart te vinden) en daar zijn we dan ook daarnet naartoe gewandeld om een hapje (alweer zalige tapa's) te eten en een beetje rond te kijken.
Oude mannekes op een bank, oude madammekes op wandel, steile straatjes, 2 paneteria's (bakkers), een winkeltje, een pleintje, 2 bar-restaurante's en een kerkske.
Zo zouden alle dorpkes moeten zijn. We hebben dan ook genoten van ons luilekker terras-avondje en hebben "buenos tardes" gezegd tegen praktisch alle inwoners, want we denken dat ze allemaal buiten op hun bankske zaten.

We blijven hier maar één nachtje want morgen willen we eindelijk aankomen in de Capo de Gata.
Dat is een "minder" toeristisch woestijn-achtig beschermd natuurpark aan de kust van Andaluçia in het uiterste zuiden. Het is ook een vulkanisch gebied met prachtige, grillige zwarte rotskusten en mooie verborgen stranden.
En naar het schijnt zijn de vissersdorpkes daar nog écht !! We zijn benieuwd :-)
Het is ook in die streek dat veel westerns werden opgenomen (er wordt nu nog zelfs veel gefilmd).
Ook o.a. "For a Few Dollars More" van Sergio Leone. Een deel van de filmsets kan nog bezocht worden in de buurt van Tabernas, dus dat willen we zeker ook zien.
Vandaar rijden we weer een stukske inland naar de Sierra Nevada en de omringende gebergtes en zo naar Granada, waar we natuurlijk het wereldberoemde Alhambra willen bezoeken.
Maar dat is allemaal voor de komende dagen.
Voorlopig zitten we hier nog op onze berg, met de krekeltjes op de achtergrond.
Het wordt weer een rustig nachtje in de zalige buitenlucht :-))
Tot binnenkort he !
xxx
Suske en Wiske in Espagna