Na mijn vorige verhaal is het internet niet meer dik gezaaid geweest, dus er zijn alweer heel wat kilometers en belevenissen gepasseerd ondertussen.
Zodanig veel dat ik dit nu zit te schrijven in het huis van mijn vriendin Marleen in Humpty Doo op 35 km van Darwin, onze eindbestemming in Australie.
Maar dat is voor een volgend verhaal.
Eerst verder vanaf de Kings Canyon.
We hadden dus lekker gezwommen in de Garden of Eden en onze voettocht van 7 km in de hitte over en door de canyon overleefd. We waren superfier op onze inspanning.
Na deze tocht zijn we dan naar Kings Creek Roadhouse gereden, waar we die avond kampeerden.
We vonden zelf dat we na onze sportieve inspanning een kookvrije avond verdiend hadden en dus zijn we ne stevige Australische Burger met frieten gaan eten in de roadhouse met ne goeie lekkere Espresso achteraf (zeldzaam hier, dus eens zo lekker).
Terwijl we daar op het terras zaten te knabbelen, hebben we ook de busmensen weer kunnen observeren.
Hele ladingen werden daar de een na de ander gedropt voor een half uurke toiletbezoek en een hapje/drankje.
Na een half uur : met z'n allen weer de bus op en verder.
Wij blij met ons vrij leventje natuurlijk :-))
En eindelijk hadden we ons kampvuur : we hadden onderweg dus al wat takkenbossen verzameld en van de lieve roadhouse-madame kregen we ook nog ne stevige stapel derbij, zodat we die avond nog lang rond ons vuurke hebben kunnen zitten. En zonder muskieten, want rook dàt hebben ze niet graag !
T'was héél gezellig, het was ne campsite midden in de bush en die avond deed ons veel aan onze avontuurlijk tijd in Namibie en Botswana denken. Alleen de olifanten ontbraken :-))
Maar in het donker ritselt er ook héél veel in de boskes in Australie; t'zijn alleen allemaal kleine beestjes en daarom zèker niet minder spannend !
De volgende dag stond er een lange rit van ongeveer 400 km naar Alice Springs op ons programma, dus we zijn op tijd vertrokken.
En toen gebeurde het : op 70 km voor Alice Springs rook ik plots verbrande rubber en rook. Toen dat goed en wel tot ons doordrong hoorden we een raar geluid en een zwaar gepiep van iets dat vastliep in de motor.
Wij rap ons buske aan de kant gezet en de motor bekeken (die zit bij een Toyota Hiace onder de passagiersstoel vanvoor).
Er kwam zelfs een beetje rook uit, dus zelfs ook rap de brandblusser bij de hand, maar dat was gelukkig niet nodig.
Conclusie : een riem doorgebrand en afgebroken. Peter dacht dat het de riem van de servo was en dat bleek later ook zo te zijn.
Onze eerste pogingen om nog een stukske te rijden eindigden in een intens lawaai in de motor dus dat ging niet.
Daar stonden we dan in the middle of nowhere in de hitte van de namiddag langs de Stuart Highway te kijken zonder GSM-ontvangst.
Oplossing : iemand blijft bij de auto en iemand probeert in Alice Springs te geraken.
Ik ben dan beginnen liften en na de tweede poging stopte er een Australiër in een pickup, met daarachter ook nog een grote camper met twee Hollandse meisjes erin.
Bleek dat die Australiër die meisjes al aan het depanneren was (kapotte remmen).
Ik kon dus meerijden naar Alice Springs en Peter bleef moederziel alleen achter bij het buske langs de snelweg. Het was toen ongeveer 4 uur in de namiddag.
Rond 5 uur kwam ik in Alice Springs aan en werd afgezet bij de camping waar de Hollandse meisjes die nacht gingen kamperen.
Na meer dan anderhalf uur over en weer telefoneren en discussieren met het verhuurbedrijf en de takeldienst zouden we eindelijk gedepanneerd worden.
Een half uur later werd ik aan de camping opgehaald door een grote takelwagen met een super-sympathieke chauffeur. En weer een uur later (het was toen al flink donker) zagen we in de verte ons buske staan.
Peter had zich al klaargemaakt (en gewapend !) voor een eenzame nacht langs de snelweg en hij was dus wel blij ons in de takelwagen te zien aankomen.
Buske opgeladen en wij dus weer naar Alice Springs.
De afspraak was dat we die nacht bij de garage zouden blijven staan en in ons buske slapen, zodat de garagist direct s'morgens naar onze panne zou kunnen kijken.
We werden gedropt bij TONI'S AUTO WRECKERS in een industrie-terrein.
We hadden er ons gedacht over : een groot terrein vol autowrakken ! Zo bestaan ze in Belgie niet meer !
En na een onrustige nacht was de conclusie inderdaad : servo-riem gebroken omdat de riemspanner was vastgelopen. Er moest een nieuwe op. De garagist (ene met ne stevige kater) zou het die dag waarschijnlijk wel kunnen fixen.
Wij dus te voet naar het centrum van Alice Springs.
Daar hebben we ons getrakteerd op een stevig ontbijt op een leuk terras en zijn we een beetje gaan internetten in een internetcafé. Voor de rest is er in Alice Springs niet veel te zien, hoewel het centrum wel gezellig is. Het is meer een bevoorradings-stadje in de outback, waar alle toeristen samenkomen en weer vertrekken.
Kort na de middag kregen we telefoon : ons riem-spanner was niet binnen en het busje kon dus die dag niet gemaakt worden.
We konden het wel tijdelijk komen ophalen zodat we tenminste naar een camping konden rijden om te overnachten (op kosten van de verhuurmaatschappij natuurlijk. Herstelling dan de dag nadien.
Zo gezegd, zo gedaan.
We zijn die dag naar een goeie camping gereden en hebben de rest van de dag in het zwembad gelegen en we hebben ons een lekker potje gekookt.
Om 8 uur s'morgens moest ons buske dus weer naar de garage en wij ons weer zien bezig te houden in Alice Springs.
Na weer een lekker ontbijt op ons gekende terras, zijn we het Reptile Center gaan bekijken.
Heel veel grote leguanen, een enorme krokodil en een paar grote pythons en een hoop giftige slangen.
Het zat wel tof in elkaar, want een paar grote leguanen liep vrij rond en er was een goeie demonstratie van reptielen en een paar slangen met veel uitleg.
En wij natuurlijk met veel plezier de grote python rond onze nek laten leggen en de leguanen eens flink geaaid :-))
Net toen we klaar waren in het reptielcentrum kregen we het bevrijdende telefoontje : ons buske was klaar !
Wij dus ons huis terug opgehaald, nog wat inkopen gedaan, nog een beetje gezwommen en een nachtje camping en dan konden we weer op weg.
Ons doel : de Mc Donnell Ranges, een lang gebergte dat oost en west van Alice Springs loopt met overal prachtige inhammen.
Eerst zijn we naar de westkant gerden en als eerste halte zijn we gestopt aan de Cadney Chasm (een kloof tussen de bergen) en hebben we daar een korte wandeling gemaakt.
De wandeling was heel knap met veel tropische plantengroei en de kloof zelf was erg indrukwekkend : heel smal en steil omhoog.
Onze eindbestemming in de Mc Donnell Ranges was het Ellen Glenn Resort : een roadhouse met camping en prachtig zicht op een rivier met een knappe bergkam op de achtergrond in een prachtige rode kleur (zeker bij zonsondergang !).
Daar hebben we dan ons kamp gemaakt, genoten van het mooie uitzicht, s'avonds een optreden meegepikt in het roadhouse (met didgeridoo) en nog een kampvuurke met ons laatste hout als afsluiter.
s'Morgens wilden we opkramen en verder rijden en toen moest het mij weer overkomen : aan de douches zakte ik plots door de plankenvloer en mijn linkerbeen stak een meter lager.
Gevolg : een DIKKE blauwe plek op mijn dij en een pijnlijke linkerarm.
Ikke direct naar de roadhouse ijs gaan vragen en gaan vertellen in wat voor slechte staat hun houten vloer was.
Iedereen super-bezorgd, want mijn kwetsuur zag er redelijk indrukwekkend uit. Nog niet genoeg om de Flying Doctors te bellen, maar toch ....
Ze zijn direct het vloerke gaan afsluiten en ik vond dat ze ons minstens een gratis uitgebreid onbijt mochten aanbieden : hetgeen op mijn verzoek dan natuurlijk ook gebeurde !
En zo aten we weer gratis : ne mens moet er iets voor overhebben.
Ondertussen is mijn blauwe plek bruin en geel geweest en nu is er niks meer van te zien.
Alles weer goed dus !
Maar allee : zo'n dingen overkomen mij natuurlijk weer he !
Uit wraak hebben we nog rap ne sticker van Antwerpen achtergelaten op de electriciteitspaal en zijn we weer verder getrokken.
We wilden ook heel graag de East Mc Donnell Ranges bekijken (minder bezocht), dus gingen we op weg, weer door Alice Springs, richting Ross River.
Vanaf Alice Springs begon de lucht te betrekken en het onweer liet niet lang op zich wachten.
De regen stroomde met bakken uit de hemel en toen we aan de campsite bij Ross River aankwamen, hadden we al grote overstroomde beken moeten oversteken. En van de bergen hadden we natuurlijk niet veel gezien door de dikke wolken en de regen.
Daar aangekomen bleek de campsite eigenlijk half gesloten en ook alles ondergeregend.
De dame ter plaatse raadde ons ook aan om snel weer naar Alice Springs te vertrekken, om te voorkomen dat we afgesloten zouden geraken wegens overstroomde wegen.
En dat hebben we dus dan ook maar gedaan. En zo zag de weg eruit na een kwartier regen :
Onderweg terug hebben we nog een foto genomen van een prachtig herdenkingsteken. Op die plaats was een Harley-biker verongelukt (Fish was zijn bijnaam). En zijn biker-vrienden hebben zijn moto vereeuwigd op een gedenkteken. Echt prachtig gedaan !
Terug aangekomen in Alice Springs zijn we naar dezelfde campsite gereden voor een rustig nachtje. Want de komende dagen zouden we de lange tocht naar het noorden beginnen (richting Katherine) en we hadden een goeie nachtrust dus echt nodig.
Maar dat is weer voor het volgende verhaal. Ik hoop dat dat er snel van gaat komen (waarschijnlijk zondagavond).
Veel stevige en héél erg warme groeten !
xxx
Edith en Peter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten