The White Island

Vandaag was dus dé grote dag !

Voor de eerste keer in 12 dagen kon het schip naar The White Island uitvaren vanuit Whakatane. We hadden dus geluk, want we hebben eigenlijk maar 1 dag moeten wachten. Het weer is helemaal gedraaid nu : eindelijk een warm zonneke, geen regen en bijna geen wind meer.
De Nieuw Zeelanders zijn er ook heel blij mee, want de voorbije twee weken was er niets anders dan storm, regen en koude wind (zelfs nog sneeuw op sommige plaatsen).
Van die kou hebben wij dus ondertussen ook de laatste 4 dagen mogen meemaken !

Maar het ziet er naar uit dat we vanaf nu toch in t-shirt zullen kunnen rondlopen hier (alleen s'avonds nog een truike aan) : joehoe !!!

Vanmorgen zijn we dus op tijd opgestaan en naar Whakatane gereden, waar het schip op ons lag te wachten.
Het was een klein jacht en we waren met een 30-tal passagiers : net genoeg eigenlijk, want te veel volk op een hoopke is ook nie plezant.
Eenmaal op zee moesten we toch nog een paar laagjes kleren aandoen (en een mutske :-) want de zeewind was niet te onderschatten.
Na een half uurke varen kregen we wel lekkere verse soep met een boterhammeke :-)





Het vulkaan-eiland The White Island ligt 50 km buiten de kust en na een uurke kregen we de rookpluimen al in het zicht. Toch wel indrukwekkend.







De laatste grote uitbarsting was in 2000, waarbij een nieuwe krater gevormd werd.

Ons schip kon niet aanleggen, dus we moesten met een rubberboot naar de kant, dan een oude steiger opklimmen en over de rotsen klauteren.




En dan stonden we oog in oog met een verbluffend landschap.
We stonden eigenlijk midden in de oude krater : een maanlandschap van vulkanische as en gestolde lava, vol sissende geisers, rommelende rotsen, borrelende modderpoelen en kokende waterstroompjes.
Een helm is verplicht, want bij een (kleine) eruptie vliegen de keien en de as in het rond.
Onze instructie : als er een as-uitbarsting is, niet weglopen maar achter een berg gaan zitten en wachten tot het over is. Slik !!

We kregen ook een gasmasker en dat was zéker geen overbodige luxe : sommige gaswolken waren erg irritant en maakten het ademen bijna onmogelijk.





De hele binnenkant van het eiland leeft : het verandert constant van vorm.
Er ontstaan wekelijks nieuwe kleine kraters, de as verspreidt zich en de heetwater-riviertjes vreten overal diepe kloven.

Uit sommige gaten onsnapt de stoom met zo'n geweldige kracht : da's moeilijk te beschrijven.

We wandelden tot aan de rand van de grootste krater : daar had zich de laatste jaren een zeer giftig zwavelmeer in gevormd. Het water is 50 keer zuurder dan batterij-zuur !

Ongelooflijk hoe dicht we bij al die fenomenen mochten rondwandelen. We werden ter plekke gewaarschuwd voor sommige plaatsen en moesten in de buurt van onze gids blijven, maar voor de rest waren er weinig beperkingen. Super en toch wel een beetje spannend.

We liepen letterlijk op een korst boven de mond van de vulkaan. En rondom ons, tot op 300 meter hoogte rookte de hele berg. Tot zelfs het zwarte zand op het strand.
En overal waar je voelt is de grond warm. Onwezenlijk.

Beetje geschiedenis : het eiland werd in de 19de eeuw ontdekt en men heeft sindsdien verschillende keren geprobeerd om er een zwavelmijn op te starten.
Maar door de vele uitbarstingen (het eiland verandert constant en af en toe is er een uitbarsting) werden de mijnen en de huizen van de arbeiders regelmatig bedolven (steeds met veel doden)en uiteindelijk hebben ze in 1931 definitief besloten om het eiland zijn gang te laten gaan. Alleen een half bedorven ruine van de laatste zwavelmijn is nog te zien.

Ik ga er verder niet te veel over uitweiden. We laten jullie gewoon genieten van een paar van onze vele foto's. Hopelijk geven ze een beetje een beeld van wat wij te zien hebben gekregen (en gevoeld en geroken en gehoord !!).
















Het was in ieder geval een onvergetelijke ervaring en het herinnert er ons nog maar eens aan hoe fragiel een mens is op deze levende aarde !!

Morgen rijden we verder langs de oostkust (richting Napier). We zullen het uiterste oostelijke punt van Nieuw Zeeland passeren en dus ook de plek waar de zonsopgang in de wereld het eerst zichtbaar is.

Dus, beste mensen, binnen een paar dagen meer nieuws.

Veel groetjes,
xxx
Edith en Peter (diep onder de indruk vandaag)

Van Auckland naar Rotorua naar Whakatane

Hei liefste lezers !
Het is gelukt : onze camper was klaar en we zijn eindelijk vanuit Auckland kunnen vertrekken.
Ons plan is om eerst de oostkant van het noord-eiland te verkennen, dan met de ferry over te steken naar het zuid-eiland (de noordzijde bezoeken) en dan langs de westkust van het noord-eiland terug naar Auckland te rijden.

Eergisteren konden we dus Auckland verlaten met als eerste doel : de vulkanisch valleien van Rotorua.
Het eerste stuk van de rit (via Hamilton) was niet bijzonder interessant. Het is duidelijk dat veel van het drukke business-leven zich afspeelt rond Auckland : druk verkeer dus.
Maar langzaam werd de snelweg smaller en smaller, kwam er minder en minder verkeer en vanaf Bombay (stadje met een Indische geschiedenis) kregen we langzaam al een stuk van het landelijke Nieuw Zeeland te zien. Grillig gevormde groene bergen met glooiende weilanden vol schapen en hellingen vol bossen.
Wat ook opvalt is de eigenaardige begroeiïng hier : een combinatie van "Europese" loofbomen en tropische planten, met prachtige varens en mossen die we nog nergens zagen.
De bergen en heuvels die we tot nu toe te zien kregen, zien eruit alsof ze pas gevormd zijn. Met veel barsten en scheuren. Het is duidelijk te zien dat de ondergrond hier nog zeer "beweeglijk" is.
Blijkbaar zijn er hier bijna dagelijks (kleine) aardbevingen : dat beloofd !
Het lijkt een beetje op een combinatie van Engeland en Schotland, maar dan met tropische begroeïng !
Ook het weer voelde die eerste dag zeer Europees : nog steeds koud, met veel wind en regelmatig een kleine regenbui.
Maar volgens de "kiwi's" (zo noemen de Nieuw Zeelanders zichzelf) is het uitzonderlijk slecht en zou het toch snel moeten gaan beteren. Dus we hopen !!!
Gelukkig is onze camper zeer comfortabel : prima verwarming, met een speciale extra verwarming in de kleine douche (keigoed om handdoeken te drogen), alle comfort, en zelfs een tv en een dvd-speler. Toch plezant als extraatje, vooral nu het zo koud is :-)))







Na een paar uurtjes rijden en de nodige tussenstops voor ons welverdiend koffieke en sigaretje, kwamen we aan in Roturoa.
We reden direct een eindje door naar een afgelegen camping in de WAIKITE VULCANIC VALLEY.
Het landschap is werkelijk prachtig en, zeer eigenaardig, overal zie je rookpluimen.
Maar dat zijn geen vuurtjes : het komt uit de grond !!
In deze streek (een soort "vulkanisch actief gebied van vele honderden kilometers) komen overal heetwaterbronnen diep uit de aarde, er zijn bijna uitgedoofde kraters met hete modderpoelen, stomende zwavelgrotten en ander ongelooflijke fenomenen.

Onze camping ligt naast de meest actieve heetwaterbron- en rivier van de streek.
Naast onze kampeerplek loopt een klaterend riviertje met kokend water, dat dag en nacht rookt en dampt. Hoe kouder buiten, hoe meer damp natuurlijk.
Na een kleine prachtige wandeling langs de hete rivier bezoeken we de bron en zijn helemaal onder de indruk.
Rond het riviertje groeien allemaal eigenaardige tropische planten en gekleurde mossen, alsof je ergens in de oertijd rondloopt (Jurassic Park !!). De kleuren van de stenen in de rivier zijn wit en rood door de afzet van kalk, magnesium en ijzer.
De bron zelf is ongelooflijk : een plas kokend water met een borrelende bron in het midden.
Het water komt honderden meters diep uit de aarde en is 98 graden heet.
We hebben zeker een uur sprakeloos naar de bron staan kijken : soms was het stil en soms begon het harder te borrelen.

Het water uit de bronnen wordt deels afgeleid en afgekoeld en dan hebben de bezoekers (en de kampeerders !) de kans om een bad te nemen in het zuivere hete water.
Dat hebben we natuurlijk direct gedaan, en .... het was fantastisch !
We hebben een uurtje liggen dobberen en onze knoken verwarmd in het zalige water, met zicht op de tropische planten en de dampende rivier.
Je voelt ook direct dat het zeer zuiver water is : dit was echt een super-ervaring en voor herhaling vatbaar !! Leve de vulkanen van Nieuw Zeeland :-))







Helemaal zwoel en loom van ons zalige bad, hebben we ons een lekkere spaghetti gekookt in onze camper en hebben we zalig geslapen ! Het voelde net als na een sauna :-)

En de volgende ochtend om 8 uur zaten we natuurlijk al direct opnieuw in ons heetwaterbad !



Daarna zijn we verder getrokken en hebben we de vulkanische vallei van WAI-O-TAPU bezocht.
Een wandeling van een paar uur bracht ons langs een ongelooflijk fascinerend landschap.
Overal rook en damp uit de aarde, verse ingestorte kraters, grotten vol zwavel met borrelende modder op de bodem, kleine meren van kokend water, een heel vervormd plateau van warme kalk, een plas met een kleur als groene fluo, onvoorspelbare geisers en een hete poel met rode scherpe randen (ijzer-afzetting), waarvan het water van héél, héél diep in de aarde komt !
En overal die typische tropische oer-begroeiïng van varens en mossen.
Prachtig gewoon en eigenlijk heel moeilijk te beschrijven.
Je voelt daar echt hoe onstabiel, kwetsbaar en beweeglijk onze aardkorst is.
En ook wel stinken natuurlijk : overal de geur van zwavel (rotte eieren) : maar dat namen we er graag bij !
En je beseft dat er onder onze voeten héél véél gebeurt overal.
Die dag hebben we ook kunnen genieten van een redelijk warm zonneke, dus dat was ook weer meegenomen :-)







Na onze prachtige wandeling, hebben we Rotorua achter ons gelaten en zijn we verder gereden naar de oostkust.
WHAKATANE was ons volgende doel. Dit kuststadje aan de oostkust is het vertrekpunt voor een boottocht naar WHITE ISLAND, de meest actieve vulkaan van Nieuw Zeeland.
Deze vulkaan is eigenlijk een volledig eiland, op ongeveer 40 km uit de kust en heel spectaculair om te bezoeken. Het eiland is constant in beweging en het stoomt, rookt en rommelt er de hele tijd. Adrenaline verzekerd !

De rit naar Whakatane was mooi : langs grote blauwe meren, door groene heuvels (natuurlijk weer vol schapen) en door prachtige bossen.





Door het minder goeie weer (weer veel wind, wolken en af en toe regen), zag het stadje er niet zo vrolijk uit.
Het is heel raar hoe donkere bewolking en wat regen alles een andere kleur kunnen geven.
De kust is hier heel mooi : weer zeer groen, met veel bergen en prachtig helder water aan de baaien en de stranden.
Maar de mooie kleuren van het heldere water hebben we nog niet kunnen zien, want het weer blijft koud en wisselvallig.





Dat is ook de reden dat we hier nu al de tweede nacht wachten en kamperen : het schip naar White Island is de laatste dagen niet uitgevaren vanwege de harde wind.
We staan op een camping vlak naast OHOPE BEACH.
Drie keer per dag namen we contact op met de rederij om te horen wat het laatste nieuws is.

Vandaag zijn we een toerke gaan doen in de stad, hebben we een beetje rondgehangen en gegeten in een Zuid-Afrikaans restaurant.
Het eten in Nieuw Zeeland is een beetje aan de Engels/Amerikaanse kant, dus als we ons eigen potje niet koken, dan zoeken we een buitenlands restaurant op. Kwestie van niet altijd Engelse gevulde pie en hamburgers te moeten eten :-)))

LAATSTE NIEUWS : daarnet het verlossende telefoontje gekregen : de wind is gaan liggen, de voorspellingen voor morgen zijn goed en de boot naar White Island zal morgenvroeg eindelijk uitvaren, dus we kunnen eindelijk deze beroemde vulkaan bezoeken.



We zullen heel de dag op weg zijn, hopelijk onderweg ook walvissen tegenkomen, met een zodiac gedropt worden, gasmaskers en helmen moeten dragen op het eiland,....
We kijken er enorm naar uit !

In ons volgend verslag horen jullie er alles over !
Veel liefs en groetjes uit Kiwi-Land :-)
xxxxx
E en P, vanuit de lekker warme camper !!